PLACEBO επιτέλους Θεσσαλονίκη

Να και μια φορά που δεν χρειάστηκε να ξεσπιτωθώ για να δω τους λατρεμένους.

Ήρθαν και η Θεσσαλονίκη τους υποδέχτηκε μ ανοιχτές αγκάλες αλλά για κάποιο λόγο σε κλειστό χώρο...

Ο κόσμος πολλής,ενθουσιώδης και κυρίως μικρότερος από μένα...Μια πρώτη φριχτή υποψία ότι παραγέρασα γι αυτά τα πράματα.

Η ξαδέρφη μου που μόλις έβγαλε το λύκειο γυρναέι και με(sic!) λέει"ετοιμάσου να τρέξουμε με το που ανοίξουν οι πόρτες".Μένω χαζεμένη να την κοιτάω σα να φοράει κόκκινη φόρμα εργάτη με τεράστια πράσινα πουά και αντί να μιλάει να εκτοξεύει πράσινες μύξες παντού(στον ίδιο τόνο με τα πουά του διαβόλου).Λες και δεν ήτο αρκετό το γεγονός ότι μπαστακωθήκαμε απ τις 6 εκεί ενώ οι πόρτες άνοιγαν 7 30 και η συναυλία άρχιζε 9 30.Μετά ανακοινώνει ότι έχει ήδη πάρει εισιτήριο για metallica.Δεύτερη φριχτή υποψία ότι παραγέρασα-τείνει προς βεβαιότητα πια-όπως βέβαιη είμαι ότι η erisabetsu δεν θα της το συγχωρήσει ποτέ...

Aφού σαν γνήσια υπερήλιξ έκανα έναν αναγνωριστικό γύρο για να βρω τις τουαλέτες,γύρισα στη σειρά με τα ανήλικα και έκανα υπομονή...Άνοιξαν οι πόρτες και όλη η κόλαση ξεχύθηκε...Καταφέραμε να βρούμε μια πολλή καλή θέση απ την άποψη ότι ήτο κοντά στη σκηνή και πολλή κακή σπ την άποψη ότι ήταν σαφώς πιο εύκολο να πεθάνεις αβοήθητος απ το να φτάσεις στην έξοδο που απήχε με χαλαρό τζοκινγκ γύρω στο πεντάλεπτο...Ένα άγχος,μια κλειστοφοβία,ένα κάτι αρχίζει να με γαργαλάει κι ακόμη δεν έχει σφίξει ο κλοιός.Τελικά ο χώρος φουλάρει,γεγονός που με χαροποίησε για τους placebo αλλά που έκανε την αγοραφοβία πιο έντονη...

Φτάνει η πολυπόθητη ώρα που σε κάνει να ξεχνάς αναμονή,άκυρα support,ατελείωτα soundchecks,το μπροστινό ζευγάρι που δεν κατάλαβε ότι άρχισε η συναυλία και συνεχίζει απερίσπαστο το χαμούρεμα,τον διπλανό σου που ζέχνει κλπ...

Τα φώτα σβήνουν.Μπαίνει ο Steve,ακολουθεί ο συμπαθέστατος Stefan(που όμως αυτή τη φορά δεν έκανε τον κλασσικό κι αγαπημένο gay dance όπως τον αποκαλεί και ξενέρωσα)και στο τέλος ο BRIAN...Ο μικροσκοπικός,αγαπημένος,θεατρικός,χαρισματικός τραγουδιστής...
Έλιωσα...

Στην κυριολεξία...Η θερμοκρασία με μετριοπαθείς εκτιμήσεις αγγίζει τους 45 βαθμούς κι o στίχος από το space monkey:"raising the temperature one hundrend degrees" αποκτά ξαφνικά το πραγματικό του νόημα.Τα μαλλιά του Brian στάζουν αλλά είναι υπέροχα σ αντίθεση με τα μαλλιά του μπροστινού που στάζουν πάνω σου κυρίως.

Αλλά ας σταματήσω να κάνω σαν γκρινιάρα γριά...Οι placebo για μια ακόμη φορά δείξαν πόσο επαγγελματίες είναι.Σε κάθε συναυλία γίνονται και καλύτεροι(σ αντίθεση πχ με τους HIM που είμαι σίγουρη ότι ο Vile στην επόμενη συναυλία θα πεθάνει στη σκηνή),πάντα με όρεξη και με σεβασμό για το κοινό που όντως άξιζε το χειροκρότημα που μας χάρισε ο Brian στο τέλος κυρίως γιατί επιβιώσαμε με κάποιες εξαιρέσεις που μεταφέρθηκαν λιποθυμισμένες έξω.

Άκουσα επιτέλους live το i know και το twenty years ενώ κλασσικές αξίες όπως το without you i m nothing με συγκίνησαν μέχρι δακρύων αλλά δεν έκλαψα κυρίως επειδή είχα αφυδατωθεί.Παίξαν σχεδόν όλο το meds αλλά δεν με χάλασε καθόλου καθότι πρόκειται για τρελό album απλά...Tα bitter end και special k ξεσήκωσαν τον κόσμο που χοροπησούσε all over αλλά με σαφή προτίμηση πάνω στα πόδια μου.Γενικά δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο(εκτός ίσως απ την ξαδέρφη μου που ήθελε ν ακούσει το post blue αλλά αυτή θα πάει metallica άρα καμία συμπόνοια από μένα)...

PLACEBO είστε Θεοί και το ξέρω ότι θα ξανάρθετε Θεσσαλονίκη να με δείτε.
Επίσης το ψήνω να κατέβω Αθήνα που παίζουν σε κάτι ώρες...

ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ BINTEO:


(SEE YOU AT THE BITTER END ΤΡΑΓΟΎΔΗΣΕ Ο BRIAN ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ...UNTIL THEN BRIAN...)

Εγώ πότε θα γίνω dj???

Κατόπιν προσκλήσεως του επίτιμου ακόλουθου της Καφροδίτης Σαμμάνου θα προσπαθήσω να περιορίσω σε 5 τα κομμάτια που με κάναν κομμάτια...Θα συμπεριλάβω κυρίως τραγούδια που δεν τ ακούω πια αλλά κάποτε τα έλιωνα...Έτσι...ένας φόρος τιμής σ ό,τι υπήρξα κάποτε...Γιατί οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και τα καινούρια πάθη όσο έντονα κι αν είναι δεν αποτελούν ακόμη κομμάτι της ψυχής σου...


1.Savage Garden-truly madly deeply:τρελλό κόλλημα με τους savage garden στο γυμνάσιο...Αφίλητη ακόμη και αθεράπευτα ρομαντική(πλέον παραμένω μόνο το δεύτερο προς αποφυγήν παρεξηγήσεων!!!)φανταζόμουν κάπως έτσι τον απόλυτο έρωτα...ακόμη έτσι τον φαντάζομαι..."i ll be your dream i ll be your wish i ll be your fantasy...i ll love you more with every breath truly,madly,deeply"...ήταν όμορφα όσο κράτησε...

2.Rainbow-Temple of The King:απ τις πρώτες μου επαφές με τη ροκ και σημαδιακή.Ήταν σε μια συλλογή που αγόρασα και απλά δεν σταματούσε να πάιζει...ταξιδιάρικο...

3.PLACEBO-WITHOUT YOU I M NOTHING:η σταθερή λατρεία μου...placebo...με σώσαν απ την παράνοια πολλές φορές..."it s in your reach...concentrate"...όλα τα κομμάτια τους είναι για μένα φάρμακο έστω εικονικό όπως δηλοί και το όνομά τους αλλα το συγκεκριμένο..."such imagination seems to help the feeling slide,i ll take it by your side...I M UNCLEAN A LIBERTINE AND EVERY TIME YOU VENT YOUR SPLEEN I SEEM TO LOOSE THE POWER OF SPEECH YOU RE SLIPPING SLOWLY FROM MY REACH YOU GROW ME LIKE AN EVERGREEN YOU NEVER SEE THE LONELY ME...at all...i fall...WITHOUT YOU I M NOTHING"...σπαρακτικό,πόσο συναίσθημα,πόσος ανεπίδοτος πόθος σε μερικές λέξεις...

4.Red Hot Chili Peppers-Under the Bridge:καλοκαίρι έκτης δημοτικού προς γυμνάσιο...στην κατασκήνωση απ την κόλαση...ήθελα να φύγω τρέχοντας και ουρλιάζοντας...απ τα λίγα φωτεινά σημεία το τραγούδι αυτό...το παίζαν συνέχεια...καθόμουν και τ άκουγα δίπλα στην πισίνα...χρόνια μετά έμαθα ποιοι το λένε και κόλλησα...τότε φανταζόμουν τον Anthony με καουμπόικο καπέλο και μια κιθάρα να τραγουδάει για τη μοναξιά του και για τη δικιά μου...

5.Moonspell-Alma Mater:Και μια καινούρια αγάπη...Απ τα κομμάτια που όσες φορές και να τ ακούσω ανατριχιάζω..."mother tongue speaks to me in the strongest way i ve ever seen...i know that she sees in me her proudest child her purest breed...she speaks to me in colours that i can t really understand...i only know that they are ours and to those i ll proudly bend"...τα λατινικά μέσα στο κομμάτι τα σπάνε...

Η αλήθεια είναι ότι πλέον σπίτι μου ακούγονται περισσότερο soad,disturbed,manowar,rammstein,nightwish,iced earth,megadeath...Aλλά είπαμε...Τα μέταλ ακούσματα είναι σχετικά νέα και δεν μπορούσα να προδώσω όλες τις μουσικές που με μεγάλωσαν...Σαμμάνε ελπίζω να σε βοήθησα λίγο να καταλάβεις που κινούμαι...
Τώρα πιστεύω ότι είναι η σειρά των:Erisabetsu,vampiria,zelot,deadbride,panagios και dealsend να κάνουν τον dj!!!Η Αιώνια Καφροδίτη να τους φωτίζει στο δύσκολο έργο της επιλογής...