Sunday in Thessaloniki

Ξυπνάς το πρωί στην όμoρφη πόλη που κατοικείς και αποφασίζεις να αγοράσεις μια σοβαρή εφημερίδα και να μάθεις τα νέα της πόλης σου ενώ παράλληλα ψάχνεις και για δουλειά... Οπότε είναι δεδομένο ότι θα αγοράσεις την εφημερίδα Αγγελιοφόρος.

Η εφημερίδα είναι μία και εμείς είμαστε δύο, οπότε παίρνω εγώ την εφημερίδα και η Dannossiel το ένθετο περιοδικό Sunday... Η ανάγνωση και η ανάγκη για ηρεμιστικά αρχίζει... Ξεκινάμε λοιπόν την Ανάλυση της Sunday και την αμφισβήτηση της νοημοσήνης των δημοσιογράφων του περιοδικού (ίσως και των διαφιμηστών).

Περιοδικό Sunday Σελίδα 59..Παρουσίαση γηριατρική επιχείρησης.... Η παρουσίαση αρχίζει κάπως έτσι " Σκεφτήκατε ποτέ ότι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας αξίζουν την στοργή και την αγάπη μας ώστε να απολαμβάνουν μια αξιοπρεπή καθημερινότητα; "

Απάντηση 1η: Ναι γι αυτο δεν θα τους βάλουμε ποτέ σε γηροκομείο..

Dannossiel: Ο τρόπος που διατυπώνεται η ερώτηση ακυρώνει την ίδια την λειτουργία του γηροκομείου και προσβάλει την συναισθηματική νοημοσύνης μας και το i.q και το e.q μας...

Οι φωτογραφίες απο τους Σκανδιναβικούς Οίκους Ευγηρίας δεν ξεγελάει κανέναν... όλοι ξέρουμε ότι τα Ελληνικά Γηροκομεία είναι σαν νοσοκομεία...

Erisabetsu: Αυτή η δήλωση μου άνοιξε τα μάτια, είδα επιτέλους πως πρέπει να φαιρόμαστε στους ηλικιωμένους και κατάλαβα ότι δεν είναι σωστό να τους έχω αλυσοδεμένους στο υπόγειο χωρίς τροφή και νερό...Ευχαριστώ Sunday τώρα οι παππούδες απολαμβάνουν μια αξιοπρεπή καθημερινότητα με κοινωνικοποίηση και επικοινωνία που αποτελούν το οξυγόνο της ψυχής.

Αυτό το τεύχος της Sunday έχει αφιέρωμα στους Αμπελόκηπους ...δυστυχώς δεν σκεφθήκαν ότι το διαβάζουν και κάτοικοι των Αμπελοκήπων.... Η αλήθεια είναι οτι οι Αμπελόκηποι είναι το κρυφό μαργαριτάρι των Δυτικών Συνοικιών και ότι βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα απο άλλες συνοικίες...

ΑΛΛΑ....

Στη σελίδα 33 μιλάει για την ανθισμένη πλατεία της Επταλόφου, τι εννοεί με τον όρο ανθισμένη; Αναφέρεται στα 5 χρυσάνθεμα που σχεδόν ποδοπατήθηκαν απο τις καρέκλες των καφετεριών; Ή εννοεί τα φυτάα που φυτεύει κάθε Κυριακή ο Δήμαρχος και τα μαζεύουν οι κάτοικοι για τα πάνε σπίτι τους; Στην τελική καλά κάνουν γιατί κάθε λίγο και λιγάκι ο δήμος φυτεύει λουλούδια που δεν είναι η εποχή τους, τα οποία είναι ανθισμένα, επιβαρύνοντας τακτικά τα έξοδα του δημαρχείου τα οποία τα καλύπτουν οι δημότες... Η πλατεία Επταλόφου είναι επυφημισμός γιατί δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος, μόνο καφετέριες που έχουν πάρει άδεια να καταλάβουν και το τελευταίο εκατοστό της πλατείας που εννοείτε ότι είναι δημόσιος χώρος...Το μόνο καλό είναι ότι δεν έχουν ξηλωθεί τα παγκάκια για να αντικαταστηθούν απο τραπεζάκια οπότε οι παππουδες έχουν την ευκαιρία να δημιουργούν κάθε μέρα εκεί τη "Βουλή των Αμπελοκήπων".

Ανθισμένη Πλατεία

Στην επόμενη σελίδα αναφέρεται για τα διάσπαρτα πάρκα του δήμου για τα οποία έχει η αρθρογράφος τη τιμιότητα να πει ότι δεν καλύπτουν πολλά τετραγωνικά...αλλά και αυτό είναι ακόμη υπερβολη μιας και είναι ανύπαρκτα και χρησιμεύουν κυρίως για τουαλέτες των σκυλιών. Ενώ τις περισσότερες φορές είναι κρυμμένα κάτω απο τόνους παρκαρισμένων αυτοκινήτων.

Στη Σελίδα 34 γράφει για την ΟΥΑΟΥ!! Δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης στο internet σε 3 σημεία των αμπελοκήπων....Η δημοσιογράφος μάλλον δεν πήγε βόλτα με το λάπτοπ της για να διαπιστώσει ότι η δωρέαν πρόσβαση είναι χάρη στο wifi των καφετερειών γύρω απο αυτά τα σημεία. Εμείς πολλές φορές προσπαθήσαμε να κάνουμε χρήση της υπηρεσίας αλά η ανυπαρξία του μας εμπόδισε. Οπότε για πράγμα μιλάει;

τουρίστες στους αμπελόκηπους

Μετά ακολουθεί το αγαπημένος μας σημείο...η Συνέντευξη του Δημάρχου...Να σας απαντήσουμε εμείς με πιο τρόπο ο Δήμαρχος έλυσε το πρόβλημα της διπλής βάρδιας στα σχολεία, με λυομενα προκατ κτήρια σε κάθε κενό σημείο των Αμπελοκήπων...Προς τιμής της Δημοσιογράφου δενρώτησε τίποτα για το πολιτικό Background του Δημάρχου και για τις "Δημοκρατίκές" ιδέες του. Τότε θα καταλάβαινε γιατί δεν επέτρεψε την δημιουργία Τοπικού Συμβουλίου Νεολαίας και επίσης θα καταλάβαινε γιατί τα Χαλκίδια τα κάνει με μισή καρδιά καθώς τους έχει στερήσει κάτι απο την παλιά τους δόξα. Στη συνέντευξη λέει κάτι για τα αντιπλημμυρικά έργα...εννοεί τους σάκους που βάζεις στα πεζοδρόμια για να μη μπαίνουν νερό στα καταστήματα;

Όσο αφορα το υπόγειο parking στη Φιλίππου που ευαγγελίζεται στη συνέντευξη είναι πονεμένη ιστορία, προς το παρών ο ελεύθερος χώρος του Φιλίππου έγινε μια γκρίζα έκταση μπετόν που χωράει 50 αμάξια...(μπορεί και παραπάνω πάντως όχι αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες που είναι όντως αυξημένες)

Απο εκδηλώσεις του δήμου Νεάπολης

Εγώ σαν κάτοικος Νεάπολης αναρωτιέμαι αυτό που γράφει στην σελίδα 34 για τα συμμαχία νεκροταφεία, τα οποία ειναι πόλος έλξης τουριστών, θα γράφει τα ίδια και στο αφιέρωμα για τη Νεάπολη...Γιατί εφόσον ανήκουν όπως λέει στο δήμο Αμπελοκήπων, γιατί ο Δήμος Νεάπολης κάνει εκδηλώσεις για την Βαλκανική πλατεία εκεί μέσα...Από ότι βλέπω στο χάρτη της νεάπολης...μάλλον ανήκει στους Αμπελόκηπους, αλλά τη διαφήμιση την παίρνει η Νεάπολη ku ku ku ku . Είμαι σίγουρη οτι οι μισοί κάτοικοι των Αμπελοκήπων δεν ξέρουν που είναι τα συμμαχικά και να τα καθολικά νεκροταφεία και ότι στον δήμο τους λειτουργεί το Εκκλησιαστικό λύκειο Νεαπόλεως..

Τέλος θα ήταν καλό οι δημοσιογράφοι του περιοδικού να συνεννοούνται με τους δημοσιογράφους του περιοδικού για να μη φάσκουν και αντιφάσκουν. Όπως για παράδειγμα στην σελίδα 16 του περιοδικού και στην σελίδα 37 της εφημερίδας στο ένθετο Ματιές στον κόσμο. Στο μεν περιοδικό γράφει ότι ο Ζαν Σαρκοζί παραμένει επικεφαλής του δημόσιου οργανισμού που τον διόρισε ο πατέρας του ενώ στην εφημερίδα έχει παραιτηθεί δείχνοντας ήθος και θέτοντας τέλος στην οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό. Φυσικά μπορεί το περιοδικό να ήταν ήδη στο πιεστήριο όταν άλλαξε η είδηση και η εφημερίδα να πρόλαβε να αλλάξει το κείμενο...

Στην τελευταία σελίδα του περιοδικού ο συγραφέας Θεοδωρίδης γράφει "Είναι αστείο να υπάρχουν δήμοι Πολίχνης και Αγίου Παύλου ως αυτοκέφαλοι θεσμοί..Χρειαζεται μητροπολιτκός δήμος Πεντακάθαρα και κάθε "γειτονιά" των δύο χιλλιάδων κατοίκων να αποκτήσει ειδική αυτοδιοίκηση..."... Μάλλον του κύριου Θεοδωρίδη του αρέσει η κατάντια των περιοχών που ανήκουν στον μητροπολιτικο δήμο Θεσσαλονίκης και θέλει να είναι η Πολίχνη και ο Αγιο Παύλος στην ίδια εξαθλιωμένη κατάσταση με την Ξηροκρήνη την οποία ο Δήμος Θεσσαλονίικης την έχει ξεχάσει...Για να μην αναφέρω το πόσα περισσότερα θα κέρδιζε η Τούμπα αν ήταν ξεχωριστός Δήμος απο την Θεσσαλονίκη. Ωστόσο η Dannossiel συμφωνεί με την άποψη του προβάλλοντας το επιχείρημα "ότι είναι καλύτερο να αποροφηθούν μικρότεροι δήμοι απο μεγαλύτερους ώστε να εξαφανιστεί το φαινόμενο του μικρού τοπικού άρχοντα σε κάθε βιλαέτι"... Βασικά αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση είναι οτι ο δημοσιογράφος γράφει ότι "Έμεινα στη πόλη πρώτη φορά στα τελευταία οκτώ χρόνια, παραπάνω απο δύο μέρες. Έμεινα αρκετά." Τότε γιατί γράφει σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης; Τι δεν κατάλαβα σωστά; Μήπως συνήθως γράφει για θέματα εξοτερικού ή εκτός Θεσσαλονίκης;....Γουατέβα... μπορώ να του στείλω mail και να τον ρωτήσω..

Αυτή ήταν η διασκέδαση - σύγχυση που μας πρόσφερε το περιοδικό Sunday της Θεσσαλονίκης. Αυτό πάλι που το βάζεις γιατί το λένε Sunday το περιοδικο όταν την εφημερίδα την λένε Αγγελιοφόρο; Ας ονομάζανε το περιοδικό Κυριακή ή την εφημερίδα The Messenger

Ωστόσο πάλι δεν βρήκαμε καμία αγγελία που να αφορά τις γνώσεις μου και πάλι δουλειά δεν θα βρω και θα στείλω όπου να ναι το βιογραφικό μου.

15ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Κάθε χρόνο η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών σωματείων και οι τοπικοί συλλόγοι διοργανώνουν το Συνέδριο Ποντιακών Συλλόγων για την Εθνική Αυτογνωσία. Φέτος ήρθε η σειρά της Άρτας να μας φιλοξενήσει και με χαρά σας ανακοινώνουμε τις πρώτες δραστηριότητες του ναού μας στα Γιάννενα.

Έτσι λοιπόν για λίγες μέρες οι Άθλιες Κόρες και Ιερές Δούλες θα συμμετέχουν ενεργά στην οργάνωση του 15ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ποντιακών Συλλόγων το οποίο θα γίνει απο τις 30 Οκτωβρίου ως τη 1η Νοεμβρίου 2009 στο ξενοδοχείο Arta Palace.

Για την ιστορία δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουμε σε αυτά τα συνέδρια με τον σύλλογο μας. Για μένα είναι η δεύτερη φορά που συμμετάσχω στην οργάνωση και η πολλοστή φορά που συμμετέχω σαν σύνεδρος. Ενώ οι μητέρες μας έχουν συμμετάσχει σε όλα τα συνέδρια... Ωστόσο η Dannossiel θα παραστεί για πρώτη φορά και πραγματικά ανυπομονώ να δω τις εντυπώσεις της.

Αν λοιπόν σας βγάλει ο δρόμος απο την Άρτα αυτές τις ημέρες θα χαρούμε να σας δούμε στις 30 Οκτωβρίου στην τελετή έναρξης του συνεδρίου.

Καλή πατρίδα σύντροφε...

Έτσι φέτος το καλοκαίρι ήρθε και η δική μου σειρά να κάνω το ταξίδι στην πατρίδα. Χωρίς να το περιμένω βρέθηκα και εγώ στο Προσκύνημα στον Πόντο, μια διοργάνωση του Ιβάν Σαββίδη, η οποία λαμβάνει χώρα κάθε 15 Αυγούστου στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα.

Μέσα σε μία εβδομάδα από τα γραφεία της ΠΟΠΣ μαζευτήκαμε 45 άτομα και φύγαμε για το ταξίδι αστραπή στα πάτρια εδάφη...Αν μου έλεγε κάποιος ότι το δεύτερο μου ταξίδι στο εξωτερικό θα ήταν στην Τουρκία θα γελούσα μέχρι δακρύων. Να όμως που έγινε και πήγα στα κατεχόμενα εδάφη του Πόντου... Βασικά κατεχόμενα δεν τα λες, αλλά με την παρουσία τόσο τούρκικων σημαίων έτσι ένιωσα.

Η θεά μας απο το ξενοδοχείο στην Σαμψούντα.

Τα λόγια για να περιγράψει κανείς την Τουρκία έχουν γραφεί εδώ και καιρό από άλλους, ο όρος Σταυροδρόμι της Ασίας και της Ευρώπης είναι γεγονός. Ωστόσο μερικές ακόμη λέξεις θα μπορούσαν άνετα να συμπληρώσουν την περιγραφή. Λέξεις όπως οι παρακάτω: Μηχανισμοί Προπαγάνδας σε πλήρη λειτουργία", "Ανύπαρκτο Οδικό Σύστημα", "Μαλακία Κουζίνα". Αυτό το ταξίδι ήταν μια πραγματική πρόκληση για τις αιμορροΐδες μου και τις ορμόνες μου... Δεν ξέρω αν φταίει που είχα να κάνω καιρό σεξ αλλά οι Τούρκοι είναι πολύ ωραία γκομενάκια... όταν δεν μοιάζουν σαν να το έσκασαν από το πιο σκοτεινό κελί του Εξπρες του Μεσονυκτίου.

Το Προσκύνημα στον Πόντο λοιπόν γίνεται απο τον Ιβάν Σαββίδη, φέτος μαζευτήκαμε 3000 Πόντιοι απο όλο τον κόσμο. Αυτό που με συγκλόνισε είναι το πόσο κρατάνε τις παραδόσεις και τη γλώσσα μας τα αδέλφια μας απο τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πόσο ντράπηκα όταν τους άκουσα να καλατσεύουν ποντιακά με τόση χάρη, ευγλωττία και με τόσο πλούσιο λεξιλόγιο. Για πρώτη φορά οι φωνές των προγόνων μου μέσα στην ψυχή μου ηρέμησαν...

Ηρέμησαν γιατί για πρώτη φορά όταν μίλησα τη γλώσσα μας και χόρεψα τους χορούς μας σε εδάφη που εκείνες οι ψυχές άφησαν το σώμα τους. Αυτό που έζησα δεν θα το ξαναζήσω ποτέ...Αν δεν ήταν και ο Ψωμιάδης να μας κάνει ρεζίλι θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα.... ήθελε λέει να τραγουδήσει τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας στον Πόντο... Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική αφού εκεί πέρα οι Έλληνες Πόντιοι ήταν ελάχιστοι μπροστά στις μάζες των Ποντίων που ήρθαν απο άλλες χώρες....Με το ίδιο σκεπτικό θα έπρεπε όλοι να πουν και τον εθνικό ύμνο της χώρας που ζουν.

3,000 πόντιοι...μπορεί να μας έδιωξαν αλλά εμείς γυρνάμε περισότεροι... (αν βαριέστε μπορείτε να παίξετε με αυτή τη φωτογραφία το παιχνίδι "Βρείτε τον Ψωμιάδη")

Τέλος πάντων όλα καλά και όλα ωραία...Κουράστηκα, εξαντλήθηκα... αλλά αυτό το ταξίδι θέλω να το ξανακάνω...θέλω να δω τις ομορφιές που είδα...και επιτέλους μπόρεσα να καταλάβω γιατί υπάρχουν Πόντιοι στην Ήπειρο... ο Πόντος συνδυάζει Βουνό και Θάλασσα πράγμα που έχω δεί μόνο στην Πρέβεζα και στην Πάργα...



Από τα πράγματα που θα μείνουν μέσα στην καρδιά μου... είναι τα χαμόγελα εκείνον που δεν έφυγαν ποτέ από την πατρίδα...Εκείνον τον Ποντίων που ακόμη κρύβονται, που ακόμη φοβούνται... Εκείνον τον Ποντίων που δεν ξέχασαν την γλώσσα μας, που δεν ξέχασαν την εθνικότητα τους... Αυτή η εκδήλωση γι αυτούς είναι πιο σημαντική από ότι για εμάς... Όλοι αυτοί ζουν εκεί με τον φόβο ότι εμείς θα τους ξεχάσουμε... Τώρα όμως ξέρουν... ότι εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ... Δεν θα χαθεί ποτέ αυτή η φυλή μέσα στους αιώνες.



Ο δρόμος προς την Παναγία Σουμελά, δίσβατος και δύσκολος, προς τιμήν τους όλοι οι πόντιοι απο τις χώρες της Πρώην ΕΣΣΔ τον ανέβηκαν απο την αρχή, εμείς καθώς Ελληνάρες επιλέξαμε να πάμε ως ένα σημείο με τα Ντολμούζ

Λίγο πριν φτάσεις στον χώρο του μοναστηρίου.


Πριν τον χαρακτηρισμό του χώρου ως μνημείο παγκόσμια κληρονομιάς απο την Unesco όσοι επισκεπτόντουσαν τον χώρο, που τότε δεν λειτουργούσε σαν αρχαιολογικός και με εισιτήριο, έγραφαν τα όνοματά τους και ό,τι τους κατέβαινες στις τοιχογραφίες. Κόστος Ζημίας ανεκτήμιτο.


Με τα κίτρινα ξεχωρίζουν τα παιδιά απο την πρώην ΕΣΣΔ και οι Ιερείς τους οποίους απαγόρευσαν να φορέσουν τα ράσα τους απο την ώρα που έφτασαν στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας.

Ο χώρος έχει αλλοιωθεί και μάλιστα δεν είναι όλος προσβάσιμος, η μητέρα μου είπε οτι λείπουν εκκλησάκια... απο το 1996 που πήγε έχουν γίνει πολλές αλλάγες και "εξαφανίσεις"..άρε Έλγην που τους χρειάζεται...

Τα περισσότερα αντικείμενα του μοναστηρίου βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, μερικές απο αυτές είναι γνωστών οικογενειών της Ελλάδος... δείτε Γουλανδρή και πάει λέγοντας.
Παλαιά εκκλησία τώρα μουσείο, αν δεν κάνω λάθος είναι ο Αγιος Ευγένιος της Τραπεζούντας.

Ελληνικό Σπίτι στην Κων/Πολή... νομίζω... τα Ελληνικά σπίτια στην Τραπεζούντα ακόμη στέκουν γυμνά και άδεια... πολλά χωριά Ποντιακά έχουν παραμείνει ακατοίκητα στην επαρχία της Τραπεζούντας...Φοβήθηκαν να τα κατοικήσουν και εγώ το ίδιο θα έκανα.

Ένα καιρί για την ελπίδα, για την απώλεια και για την μνήμη. Οι έφοροι δεν μας άφησαν να ανάβουμε κεριά, ωστόσο το θάρρος τον μικρών Ποντίων απο την Γεωργία οδήγησε σε ευρηματικές λύσεις. Τα ποντιόπουλα χωνόντουσαν και ανάβανε κεριά όπου δεν μπορούσε να περάσει ενήλικας.... Εκείνα τα παιδιά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Όυτε τον αξιωματικό απο την Ρωσσία που δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει την υπερτιμημένη φωτογραφία της εικόνας της Παναγίας Σουμελάς.


Μετά απο αυτό το ταξίδι....αξίζει να στείλεις στον διάολο όλους αυτούς που διχάζουν την Ποντιακή κοινότητα για να επιδιώξουν τους προσωπικούς τους στόχους... Δεν ξέρω πως έκανε ο Ιβάν Σαββίδης όλα αυτά τα χρήματα... Αλλά του αξίζουν χίλια ευχαριστώ επειδή ξόδεψε τόσα χρηματα για να μας συγκεντρώσει εκεί πέρα. Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελάς δεν είναι τόσο σημαντικό επειδή έχει θρησκευτικό χαρακτήρα αλλά επειδή αποτελεί ΣΥΜΒΟΛΟ ένωσης του Πόντου... Όταν κάποιος βλέπει τον Παρθενώνα σκέφτεαται Ελλάδα... Έτσι και όποιος βλέπει τα χαλάσματα της Παναγίας Σουμελά σκέφτεται ΠΟΝΤΟΣ.


Ευχαριστώ την Κυρία Ιωσηφίδου, Καθηγήτρια στο Δημοκρείτιο Πανεπιστήμιο η οποία μου έδωσε τις φωτογραφίες.