Πατρικό σύνδρομο ή grooming;

 Ας μιλήσουμε με όρους που καταλαβαίνετε. Σήμερα οι επιστήμονες του ναού θα σας μάθουν την έννοια Grooming διαβάζεται Γκρούμινγκ. Σημαίνει περιποίηση, είναι η πράξη που κάνεις για να φέρεις κάτι πάνω στα μέτρα σου. Πχ στους άντρες τα γένια τους, καθώς η λέξη κυρίως χρησιμοποιείται για άντρες. Για τις γυναίκες που περιποιούνται τον εαυτό τους υπάρχουν χιλιάδες λέξεις εκεί έξω. 

Η λέξη grooming επίσης έχει και μια άλλη έννοια για την οποία δεν γνωρίζω αν υπάρχει αντίστοιχη ελληνική. 

Περιγράφει τη σχέση ενός ενήλικα με μια ανήλικη. Είναι εκείνη η σχέση όπου ένας ενήλικα γνωρίζει ένα παιδί 14 ετών το οποίο το μεγαλώνει και το καλλιεργεί ώστε όταν φτάσει ενήλικας να είναι ο/η ιδανικός σύντροφος και να τον/την παντρευτεί.  

Καταλάβατε τι θέλω να πω ή να δώσω παράδειγμα; Ακριβώς αυτό δηλαδή που έκανε ο πιλότος με την Καρολάιν. Τη γνώρισε στα 14 την έστησε όπως ήθελε, την άφησε δύο φορές έγκυο και φυσικά την παντρεύτηκε. 

Όμως στην Ελλάδα το grooming δεν λειτουργεί ακριβώς έτσι, γιατί κάποια στιγμή το παιδί γίνεται γυναίκα ή άντρας και δεν νιώθει άνετα στη "φυλακή" του γάμου. Ξυπνάει, δεν θέλει να θυσιάσει ελευθερία και όνειρα και φεύγει. Φυσικά υπάρχουν και εκείνες οι εξαιρέσεις που δεν έχουν καταλάβει ποτέ τι έχει συμβεί και ακόμη αναρωτιούνται γιατί έχουν ανάγκη να βρουν τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.

Έχω συναντήσει τέτοια παραδείγματα στη ζωή μου; Ναι, ξύπνησαν τα άτομα που καλλιεργήθηκαν να είναι σύντροφοι και μηχανές αναπαραγωγής; ευτυχώς ναι και είμαι πολύ περήφανη για αυτές τις κοπέλες. 

Δυστυχώς η Καρολάιν δεν ήταν το ίδιο τυχερή. Η περίπτωση της είναι ίσως η πιο βαριά μορφή grooming που έχω συναντήσει στη μικρή μου αυτή ζωή πάνω στον πλανήτη Ελλάδα. 

Κοιτάξτε λίγο γύρω σας, δείτε τον κύκλο σας, για πόσο καιρό ακόμη θα βαφτίζεται τέτοιες συμπεριφορές ως "σύνδρομο Ηλέκτρας", "πατρικό σύνδρομο" και πραγματικά αναρωτηθείτε μέχρι πότε θα δικαιολογείται η παιδεραστία που καταλήγει σε γάμο;

Μην πυροβολείς το Δικηγόρο σου….Θα το κάνει αυτός από Μόνος του

Η δικηγορία είναι αναντίρρητα ένα επάγγελμα μοναχικό , σκληρό και ανασφαλές, πηγή πολύ μικρότερης ηθικής ικανοποίησης από ό,τι θα περίμενε κανείς , να μην αναφερθούμε στην υλική, γεμάτο στρες και ανταγωνισμό τόσο έντονο που κάνει τη ζούγκλα να μοιάζει με το πάρκο στη γειτονιά σου. Ναι, εκείνο με τα τρία δέντρα και το θάμνο που έχει ξεραθεί.

Για να βάλουμε την έννοια του ανταγωνισμού στο επάγγελμα του δικηγόρου στη σωστή της προοπτική, αρκεί να πούμε πως σε ολόκληρη τη Σουηδία(4.503) οι δικηγόροι είναι περίπου 2.000 λιγότεροι από ό,τι στη Θεσσαλονίκη(6.300). Γενικά στην Ελλάδα είμαστε τόσοι πολλοί οι δικηγόροι (44.000) που αν γινόταν πανευρωπαϊκός δικηγορικός πόλεμος(εξαιρετικά πιθανό σενάριο), είχαμε άνετα την Τσεχία (8.020), τη Ουγγαρία (9.934), τη Σουηδία (4.503), την Ελβετία (8.321) και την Ολλανδία (14.882).ΜΑΖΙ.

Πληθυσμός δικηγόρων ανά χώρα

Ο τεράστιος λοιπόν ανταγωνισμός , όχι μόνο λόγω του υπεράριθμου του πληθυσμού μας, αλλά και της ίδιας της φύσεως του δικηγορικού επαγγέλματος, σε συνδυασμό με τη συνεχή χειροτέρευση της εθνικής οικονομίας , έχει ως αποτέλεσμα η δικηγορία πλέον να είναι ένα επάγγελμα που βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μόνο τη δική μας όμως. Όχι των γύρω μας.

Η μελέτη των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ   έδωσε στο CNN το 2014,  τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία αναφορικά με τις αυτοκτονίες ανά επαγγελματική ομάδα.

Κάθε Χρόνο τέτοια ημέρα

Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα....Ο χρόνος κυλάει, οι πληγές κλείνουν, αλλά οι ουλές παραμένουν. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα. Η ουλή που έμεινε πίσω πονάει, πονάει η καρδιά μου, πονάει το κεφάλι μου. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα προσπαθώ να ξεχάσω τι γίνεται, αλλά πάντα υπάρχει κάποιος να μου θυμίζει τι ημέρα είναι....Μην με αφήνεται μόνη μου τέτοια ημέρα...

Κάθε φορά που είμαι μόνη μου 1η Δεκεμβρίου να κλαίω μπροστά στην οθόνη και τη μάνα μου να τρέχει πανικόβλητη να με ηρεμήσει χωρίς να έχει καταλάβει τι συμβαίνει. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα....δεν είμαι η μόνη που κλαίει, δεν είναι μόνο οι δικές μου ουλές που πονάνε. Εκεί έξω χιλιάδες σαν εμένα έχασαν κάποιο που αγαπούσαν. Το κοινό που  έχουμε όλοι εμείς που πενθούμε είναι οτι χάσαμε κάποιον δικό μας από μία βλακεία, από κάτι που θα μπορούσε να αποφεχθεί. Ξεχωρίζω από τους άλλους που πενθούν αυτή την ημέρα γιατί το δικό μου άτομο δεν έφυγε εξαιτίας μιας ασθένειας.

Αλλά ας μιλήσουμε για την πλειονότητα και τον δικό τους πόνο. Η 1η Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Η ασθένεια που εμφανίσθηκε και στις αρχές της δεκαετίας του 80 και με την άφιξη της σκόρπισε το θάνατο. Τα χρόνια που περάσαν ήταν γεμάτα ενημέρωση, πρόληψη και γνώση. Η Δεκαετία του 80 μεγάλωσε τα παιδιά της με τον τρόμο της ασθένειας.

Με τα χρόνια που περάσαν κάποιοι επαναπαύθηκαν και η ασθένια εξαπλώθηκε. Στον καιρό που έχουμε το Blog είδαμε άτομα να μιλάνε για το AIDS λες και ήταν κάτι που δεν μεταδίδεται σεξουαλικά, κάποιοι πιτσιρικάδες μιλούσαν λες και η ασθένεια ήταν Stae of Mind και όχι κάτι αληθινό. Σύντομα ξεπήδησαν και οι Αρνητές του AIDS που μίλησαν για μια ψευδασθένια με πρωτοπαλίκαρο μια Ελληνίδα συντάκτρια. Η Μαίρη Παπαγιαννίδου με τα βιβλία και τα άρθρα της ενθάρρυνε πολλούς ασθενείς να μην ακολουθήσουν τη φαρμακευτική τους αγωγή. Τραγική ειρωνεία η ίδια πέθανε το 2012.

Όπως και να έχει, η ασθένεια ακόμη είναι εδώ μαζί μας και για ακόμη μια χρονιά η 1η Δεκεμβρίου δεν είναι η Παγκόσμια ημέρα που νικήσαμε το HIV και το AIDS. Οι φετινές στατιστικές έδειξαν μειωμένους αριθμούς νέων θυμάτων του υιού HIV αυτό όμως δεν σημαίνει πως τα νούμερα δεν ήταν υψηλά για μια μικρή χώρα σαν τη δική μας. 

Το μεγαλύτερο όπλο μας σ'αυτή την ασθένεια είναι η γνώση, η ενημέρωση και η προστασία. Κάθε χρόνο στην χώρα μας χάνουμε πολλούς ανθρώπους που αγαπάμε από τον υιό του HIV. Κάθε απώλεια μετράει. Ακόμη και ένας είναι πάρα πολλοί. Μην αφήνετε τη λήθη να κερδίζει, διδάσκουμε, ενημερώνουμε, προστατεύουμε. Το πιο δυνατό μας όπλο είναι η Πρόληψη.

Εύχομαι, κάθε χρόνο τέτοια ημέρα να είμαι η μόνη που πονάει και πενθεί και η 1η Δεκεμβρίου να γίνει μία ημέρα Μνήμης και Νίκης της ανθρωπότητας. 

υγ. "ήθελα να γράψω πως μακάρι να μη με άφηνε η Dannossiel μόνη αυτή την ημέρα, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, ακόμη και αν ήμουν μαζί της πάλι θα έκλαιγα."

Αποχωρισμοί και ανταμώματα

Τον Δεκέμβριο του 2015 ξαπλωμένοι στις κουκέτες ενός καραβιού μέσα στη Βαlτική, ο Backy συγκλονισμένος μας ενημερώνει πως έφυγε ο Lemmy....και από εκείνη την ημέρα απλά αρχίσαμε να αποχαιρετάμε μουσικούς.

Με τόσες απώλειες που συνέβησαν το 2016 δεν περίμενα πως έμεινε κανένας για το 2017 αλλά να που η μοίρα ήρθε για ακόμη μια φορά να γελάσει εις βάρος μας. Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά που ούτε εμείς δεν καταλάβαμε τι συμβαίνει...και έτσι ήρθαμε στο σήμερα και την αυτοκτονία του Cornell.

Γελάσαμε με την ειρωνεία του θέματος, μας φάνηκε τόσο αστείο μέσα στην ασχήμια του. Πιστέψαμε για μια στιγμή πως τα τόσα σχόλια που έγιναν στο twitter με τη παρουσία του Chris Cornell σε ελληνικό μπουζουξίδικο τον οδηγήσαμε στο θάνατο....τόση κακή ενέργεια μέσα στα ειρωνικά σχόλια του twitter και μετά, σιωπή. Κανένας δεν μίλησε αρκετά για τον θάνατο του. Μέσα από τον θάνατο του και την παρουσία του μάθαμε πως ήταν παντρεμένος με Ελληνίδα και κουμπάρα του ήταν η Βίσση και ο τραγουδιστής των Linkin Park.

Audioslave - Like a stone

Μέλλον και παρελθόν

....το άρθρο μεταφέρθηκε στο σωστό Blog http://erisabetsu.blogspot.gr/
πάλι καλά που δεν το ανέβασα στη σελίδα της δουλειάς

Εσύ πόσο Πόντιος είσαι;

Κάθε φορά που πλησιάζει η 19η Μαϊου στο Ναό έχουμε Θρήνο. Κλαίμε ακόμη πιο γοερά τους Νεκρούς μας και η ανάγκη Δικαίωσης μας πνίγει μαζί με τη δίκαιη Οργή μας για το έγκλημα της Γενοκτονίας , που μένει ατιμώρητο.

Για να δώσουμε ένα διαφορετικό τόνο αυτή τη φορά, πιο χαρούμενο , μιας και προερχόμαστε από μια πεισματάρα Φυλή που περπατά με τους Νεκρούς της στους Αιώνες, σας προσφέρουμε αυτό το πολύ ακριβές τεστ,  ώστε να εξακριβώσετε τελικά πόσο Πόντιοι είστε. Το Τεστ παρουσιάζεται υπό  μορφή Λίστας με τα 10 αντικείμενα που δεν λείπουν από κανένα ποντιακό σπίτι που σέβεται τον εαυτό του. Όσα περισσότερα έχετε τόσο πιο Πόντιοι είστε. Αρκετά εύκολο, δε συμφωνείτε; Ναι, ακόμη και για Πόντιους.

Για μας τις Ιερές Δούλες δεν υπάρχει καν το ερώτημα.Είμαστε φυσικά Υπερπόντιες.

1. Ημερολόγιο Ποντιακού Συλλόγου

Προέρχεται από οποιονδήποτε Ποντιακό Σύλλογο είμαστε γραμμένοι εμείς ή τα 10 κοντινότερα ξαδέρφια μας και είναι ανηρτημένο σε εμφανές σημείο στον τοίχο ή και στο ψυγείο. Ενίοτε ταξιδεύει χιλιόμετρα στις βαλίτσες μας και χαρίζεται σε συγγενείς που μένουν στο εξωτερικό, οι οποίοι το χαίρονται πιο πολύ από το ακριβότερο δώρο που μπορούσες να τους πάς.

2. Ποντιακή Λύρα

Η ποντιακή λύρα υπάρχει σε διάφορες μορφές , μεγέθη και σημεία στο σπίτι. Από κανονικό όργανο, μέχρι μινιατούρα-μπιμπελό και χρυσό κρεμαστό για το λαιμό. Ναι , το ξέρεις ότι το θες και είναι και unisex. Οι πιο σκληροπυρηνικοί δε πόντιοι, έχουν μια  αληθινή χειροποίητη ποντιακή λύρα να συνοδεύει τη γέννηση του παιδιού τους.

Παγκόσμια ημέρα άρνησης της Κρήτης

H 1η Δεκεμβρίου είναι επίσημη ημέρα πένθους στον ναό.
Τα όργια σταματάν, οι πιστοί διώχνονται απο τον περίβολο και οι δύο Ιέρειες Marthoubini και Dannossiel προσπαθούν μάταια να με παρηγορήσουν. Η 1η Δεκεμβρίου πάντα μα πάντα θα πονάει. Επειδή όμως δεν μπορώ να στρέψω τον πόνο μου εκεί που πρέπει και επειδή ουσιαστικά δεν υπάρχει υπαίτιος για την απώλεια μου αποφασίζω να προχωρήσω σε δραστικά μέτρα και να κατηγορήσω κάποιον αθώο.

Έτσι από σήμερα παράλληλα με την παγκόσμια ημέρα AIDS και πενθώντας την μνήμη του πρώτο μου ανιψιού που γεννήθηκε σαν σήμερα. συγκεντρώνω όλο μου τον πόνο και διοχετεύω όλο μου το μίσος στην μοναδική γεωγραφική τοποθεσία που μόνο πόνο έχει προκαλέσει στις Ιερές Δούλες.

Έτσι έχοντας απαλλαχτεί από κάθε υποχρέωση να γυρίσω στον τόπο  που στέρησε τον ανιψιό μου κηρύττω  αυτή την ημέρα ως "Παγκόσμια ημέρα άρνησης της Κρήτης"

source: http://mesmes.deviantart.com/

Την 1η Δεκεμβρίου λοιπόν τιμούμε όσους έφυγαν εξαιτίας του AIDS και παράλληλα διοχετεύω όλη μου την αρνητική ενέργεια και πόνο προς αυτό το νησί που τόσο αγάπησε η Θεσσαλονίκη. Από σήμερα λοιπόν και κάθε 1η Δεκεμβρίου η Κρήτη θα αφαιρείτε από τον Ελληνικό Χάρτη που βρίσκεται εντός στον χώρο του ναού. Οποιαδήποτε αναφορά στην Κρήτη και στα παιδιά της απαγορεύονται ρητώς  και θα τιμωρείτε βάναυσα με στέρηση σεξουαλικών δικαιωμάτων κάθε παραβάτης.

Κάθε 1η Δεκεμβρίου η Κρήτη θα αναγνωρίζετε ως αυτόνομο κράτος, εχθρικό προς κάθε πιστό της Καφροδίτης και κάθε Ιερής Δούλης. Τις υπόλοιπες μέρες οι Κρήτη θα επιστρέφει στον Ελληνικό χάρτη και όλοι θα κάνουμε σαν να μη συνέβη τίποτα.

Ωστόσο σήμερα 1η Δεκεμβρίου και 1η Παγκόσμια  ημέρα άρνησης της Κρήτης ανακοινώνω πως κανένας Κρητικός δεν είναι ευπρόσδεκτος στον ήδη κλειστό μας ναό, δεν ανεχόμεθα καμία αναφορά αυτή της γεωγραφικής τοποθεσίας που μας χάρισε τον Καζαντζάκη και τον Ξυλούρη, την κουμπάρα μου και το πτυχίο μου. 

Αρνούμαστε κάθε ύπαρξη αυτής της περιοχής και η ζωή μας κυλάει λίγο πιο ευχάριστα καθώς αφού δεν υπάρχει αυτή, δεν υπήρξαν ποτέ οι κακές αναμνήσεις που βιώσαμε εκεί και δεν συνέβη καμία απώλεια πάνω στην γη της. Κατά τον ίδιο τρόπο κάθε 1η Δεκεμβρίου δεν ισχύει το πτυχίο μου καθώς δεν πήγα ποτέ εκεί να σπουδάσω. Κάθε 1η Δεκεμβρίου θα γιορτάζω τα γενέθλια του πρώτου μου ανιψιού καθώς δεν πήγε ποτέ σε εκείνο το ανύπαρκτο μέλος και γι αυτό δεν σκοτώθηκε εκεί.

Έτσι απο σήμερα οι Ιερές Δούλες είναι ελεύθερες να περνάν την ημέρα αυτή όπως αυτές θέλουν χωρίς να στεναχωριούνται για την απώλειά μου και το γεγονός πως δεν γνώρισαν ποτέ τον ανιψιό που τις έκανε θείες πριν γεννηθούν αυτές (τουλάχιστον την Dannossiel γιατί το Marthoubini δεν τον είχε συγγενή ούτως η άλλως).

Αν είστε από τον κενό χώρο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αφρική και νιώθετε πληγωμένοι απο την ανάρτησή μου να χαίρεστε που γράφω εγώ το post και όχι η Dannossiel γιατί εκείνη μας έχει αναγκάσει να αφαιρέσουμε πάρα πολλές περιοχές απο τον Ελληνικό Χάρτη.

Την επόμενη φορά θα σας μιλήσουμε για το όνειρο μας να δούμε στους Χειμερινούς ολυμπιακούςτης Κορεάς την συμμετοχή της Εθνικής ομάδας Curling της "Ελεύθερης Μακεδονικής Δημοκρατίας"

υγ.Από αύριο θα αποκατασταθεί η ύπαρξη της περιοχής κανονικά και η πρώτη λειτουργία στον Ναό θα γίνει όπως κάθε απόγευμα με special  Guest καλεσμένους το συγκρότημα τον Sambaton το πρώτο Sambα Metal συγκρότημα από την Γουατεμάλα

Καλή Αντάμωση

Η πρώτη αναχώρηση της χρονιάς. Καλή αντάμωση. Δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω....λυπάμαι που δεν σε έζησα όσο θα έπρεπε.

Sayonara Mounako

Ο ιερός ναός της Θεάς Καφροδίτης θρηνεί την απώλεια της ανώτατης Ιέρειας Mounako Tsibukara του ναού μας στην Ιαπωνία. Το σώμα της Tsibukara βρέθηκε μαζί με χιλιάδες νεκρούς στις ακτές βοριοανατολικά του Τοκύου. Δυστυχώς αυτή και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες της δεν κατάφεραν να σωθούν απο την καταστροφική μανία του τσουνάμι που χτύπησε τις ακτές τις Ιαπωνίας.

Την Tsibukara τη γνωρίσαμε το 1930 όταν αυτή δούλευε ως πόρνη στη Σανγκάη. Γι αυτήν γράφτηκαν άπειρες ιστορίες και ωδές στις χώρες της Ασίας. Πολύ από εσάς είδατε την ιστορία της να ξετυλίγεται στην ταινία Madam Butterfly, στη ταινία Αντίο Παλακίδα μου, στη ταινία - βιβλίο αναμνήσεις μια Γκέισας καθώς και στη ταινία που την έκανε διάσημη Αυτοκρατορία των Αισθήσεων. Ναι πραγματικά όλες αυτές οι ιστορίες αφορούν αυτήν και όχι διαφορετικά άτομα όπως νομίζατε.

Δυστυχώς η Mounako Tsibukara βρήκε τραγικό θάνατο στη προσπάθεια της να σώσει τους πιστούς του ναού που είχαν έρθει στο ναό για να προσευχηθούν. H κακομοίρα πάντα φωβόταν πως η φύση θα εκδικηθεί το συνεχή βιασμό του περιβάλλοντος στην Ιαπωνία. Ποτέ ομως δεν περιμέναμε ότι κάτι σαν αυτό θα γινόταν. Στους επόμενους αιώνες η μνήμη της Tsibukara θα φέρνει δάκρυα στα μάτια των πιστών.

Πέρα από την πλάκα όμως δεν μπορούμε να συνέλθουμε με αυτό που βιώνουμε αυτές τις ημέρες στην Ιαπωνία. Χαιρόμαστε ωστόσο που ο Δημήτρης, η Σοφία και η Kazuyo είναι καλά στην υγεία τους και που η Θεά δεν μας στέρησε την παρουσία τους Η χώρα αυτή είναι τόσο μακριά αλλά αυτά που βιώνει είναι δίπλα μας. Το ίδιο ισχύει και για την Λιβύη. Μακάρι αυτή η κατάσταση να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αν και εδώ που τα λέμε εγώ και η Dannossiel δεν μπορούμε να γίνουμε καλύτερες.

Όπου και να βρισκόμαστε παραμένουμε άνθρωπο σε αυτή την σατανική κοινωνία και η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να είμαστε κακοί άνθρωποι και να παραβιάζουμε την ατομικότητα των διπλανών μας. Ωστόσο πολύ από εμάς το ξεχνάμε και όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο τείνουμε να γινόμαστε εκδικητικοί και μικρόψυχοι. Γι αυτός ας δίνουμε τόπο στην οργή και να συνεχίσουμε τη ζωή μας όσο σκατά και αν είναι αυτή με αγάπη, χωρίς διακρίσεις και χαμόγελο.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κλαιγόμαστε για υλικά αγαθά, για την έλειψη σεξ, δουλειών, για το πόσο μας παχαίνει η συνεχή κατανάλωση σοκολάτας και για το πόσο ηλίθια είναι τα άτομα γύρω μας.

Μαλάκα θα μπορούσα να βγάλω λεφτά με αυτό το ποστ. Τελικά είμαι πιο καλή από όσο νόμιζα θα μπορούσα πραγματικά να κάνω δική μου αίρεση .. Πω πω πάω να απολαύσω την ανεπιτήδευτη επικότητα μου.

Η Marvel πέθανε, ζήτω η Marvel

Ασυγχώρητη η αγορά της Marvel απο την Disney.... αυτό το blog βρίσκεται σε κατάσταση πένθους...

Goddess Kaphrodite hates Walt Disney... Tonight we mourn Marvel's Death....

Θα δανειστώ μία ατάκα απο το βιβλίο Ροδαφνόν μεταφρασμένη απο τα ποντιακά και παραφρασμένη "Κύριε Ντίσνεη να πείτε στα παιδιά σας να σας κάνουν τριγωνικό τάφο για να μην ερχόνται οι χωριανοί και χέζουν στον τάφο σου"

Είμαι σίγουρη ότι αυτή θα ήταν η καλύτερη δυνατή λύση για την Marvel... αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμάς μας αρέσει...


Καλύτερα ένα νεκρός Wolverine παρά ένας ευνουχισμένος Wolverine....

Α ρε Rogue σε τι σατράπη τα χέρια έπεσες κοριτσάκι μου...




Υγ. όποιος καταφέρει και τον ξεπαγώσει τον μαλάκα να του καεί το βίντεο.

Ξέρω γίνομαι γραφική

όσο δεν πάω στον τάφο του, αυτός είναι ο τρόπος μου για να του
δείχνω ότι μου λείπει.

Με λίγα λόγια πάντα πονάει η 1η Δεκεμβρίου γιατί τότε έγινα πρώτη φορά θεία

και πάντα θα πονάνε τέτοιες μέρες γιατί θα μας θυμίζουν τον χαμένο ανιψιό μας...

άραγε θα συμπαθούσε την Dannossiel αν την γνώριζε;

συμπαθούσε τον Flipper-idis που τον έβλεπε από μακριά;

Ακόμη μια χρονιά χωρίς τον Λουκή...
Παναγιώτη Λουκά Οικονομίδη τον λέγανε...

Κάπου εκεί έξω μια ξαδέρφη μας κλαίει για το παιδί της
ότι και να πούμε εμείς, όσο και αν πονάμε... είναι λίγο.

Καλή αντάμωση ανιψάκι.
Ακόμη μια χρονιά μακρυά σου.

ZEITGEIST THE MOVEMENT

Είχα πολύ καιρό να δω κάτι που θα με συγκλονίσει ενώ παράλληλα θα μου δώσει και ελπίδα.

Ελπίδα μέσα από τη βαθιά κατανόηση ότι όλα γύρω μας είναι σάπια.

Όχι πως δεν το ξέρουμε.

Απλά σ αυτό το ντοκυμαντέρ συνοψίζονται τα μεγαλύτερα ψέμματα όλων των εποχών:θρησκεία,πολιτικό σύστημα και πάνω απ όλα το νομισματικό σύστημα.Οι πληροφορίες τεκμηριωμένες,συμπυκνωμένες και ανατριχιαστικές.Η παρουσίαση λιτή και απέριττη.Φτηνή παραγωγή γιατί η αλήθεια δεν χρειάζεται χολυγουντιανό περιτύλιγμα.Εξάλλου φτιάχτηκε για δωρεάν κυκλοφορία στο ίντερνετ,χωρίς κανένα πνευματικό δικαίωμα να το προστατεύει.

Ο ίδιος ο δημιουργός του(Peter Joseph)μας προτρέπει να κάνουμε την 15η Μαρτίου παγκόσμια μέρα Zeitgeist.
Να βοηθήσουμε στη δημιουργία μιας παγκόσμιας συνειδητοποίησης και νέας ψυχολογίας προβάλλοντας το zeitgeist όπου μπορούμε.
Στο site του Zeitgeist (http://www.zeitgeistmovie.com/) ήδη έχουν δηλωθεί 365 event se 63 χώρες για τη συγκεκριμένη μέρα.

Κατεβάστε το και δείτε το.
(πρώτο μέρος: http://video.google.com/videoplay?docid=-594683847743189197
δεύτερο μέρος:http://video.google.com/videoplay?docid=7065205277695921912)

Μοιραστείτε το όραμα μιας οικονομίας στηριγμένης στην παραγωγή των πόρων και όχι στο χρήμα.

Μιας κοινωνίας όπου η τεχνολογία δουλεύει προς όφελος του ανθρώπου,απαλλάσσοντας τον από ανούσιες και βαρετές δουλειές,αυξάνοντας την παραγωγή τροφής ώστε να επαρκεί για όλους και τελειοποιώντας φιλικές προς το περιβάλλον μεθόδους κάλυψης των ενεργειακών αναγκών

.

Δεν ειναι ταινία.

Είναι η νέα συλλογική συνείδηση.

Είναι επανάσταση.

Είναι η λύση.

2 ταινίες για μία πατρίδα.

Αλλιώς ξεκίνησα το ποστ αυτό αλλιώς το έβγαλα και αλλιώς μου κατέληξε.
Λοιπόν όπως έχω πει, με τους Αρμενίους μοιραζόμασταν την ίδια πατρίδα για πολύ καιρό.
Ακολουθούν δύο ταινίες για τις γενοκτονίες μας. Μια Αρμένικη και μια Τούρκικη παραγωγή τόσο διαφορετικές μεταξύ τους όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Όμως το θέμα τους είναι το ίδιο.
Ο χαμός μιας πατρίδας.

Αραράτ (2002)

Μια ταινία μέσα σε μία ταινία. Ένας κινηματογραφιστής ανακαλύπτει την αληθινή ιστορία της Αρμένικης γενοκτονίας στα γυρίσματα της δικής του ταινίας. Ποιον να πιστέψεις όταν όλοι σου κρύβουν την αλήθεια; Οι δικοί μας όπως και οι Αρμένιοι έκρυβαν για χρόνια την αλήθεια από εμάς, φοβόντουσαν να πουν την ιστορία τους επειδή πίστευαν ότι θα επαναληφθεί αυτό που βίωσαν. Στην τελική ποιος μπορεί να μιλάει με άνεση για την φρίκη μιας γενοκτονίας;

Στην ταινία παίζει και ο Ελληνοκαναδός ηθοποιός Ηλίας Κοτέας και φυσικά παίζει τον Τούρκο κάτι που μας θυμίζει τον Μάνο Κατράκη στην ταινία Αμέρικα Αμέρικα.

και επιτέλους βρήκα την ταινία Περιμένοντας τα σύννεφα.



Σε αυτή την ταινία απλά σιωπάς και ακούς, βλέπεις και νιώθεις. Δεν είναι η καλύτερη ταινία του πλανήτη... Αλλά σίγουρα είναι η μοναδική ταινία που μιλάει για εμάς και την ύπαρξη μας. Η Ayshe ζει χρόνια στην ίδια πόλη, την είχε υιοθετήσει μια τούρκικη οικογένεια με τον όρο ότι δεν θα πει σε κανέναν ότι είναι Ελληνίδα Πόντια. Όμως τα χρόνια περνάνε και η Ayshe χάνει όλα τα μέλη της καινούργιας της οικογένειας. Κουρασμένη από τα ψέματα πια απομονώνεται και προτιμάει να ζει μόνη σαν ελληνίδα παρά με τους τούρκους του χωριού της. Όταν όμως ένας Έλληνας Πόντιος αριστερός επισκέπτεται το χωριό της, λίγο πριν επιστρέψει στην Ελλάδα από τον εξορισμό του ως Κουμμουνιστή στην Ρωσσία, η ελπίδα ότι θα βρει τον χαμένο της αδερφό επανέρχεται.

Για πρώτη φορά ακούγονται σε ταινία Ποντιακά, Τούρκικα και Ελληνικά. Την είδαμε πρόσφατα με την Dannossiel και απλά κλαίγαμε. Γιατί μπορεί να μην είναι η καλύτερη σεναριακά ταινία αλλά η αλήθεια βρίσκεται μέσα της.
Η ταινία προβλήθηκε στην Τραπεζούντα μόνο για 3 ημέρες καθώς οι Τούρκοι αξιωματικοί παρακολουθούσαν τον κινηματογράφο στον οποιό προβλήθηκε.
Ο δημιουργός του βιβλίου από το οποίο πήρε κομμάτια το σενάριο o κύριος Γιώργος Ανδρεάδης έχει θεωρηθεί Persona non Grata στην Τουρκία και του έχει απαγορευθεί η είσοδος. Η ταινία έχει δεχθεί χρηματοδότηση και από το Κινηματογραφικό Ίδρυμα Sundance.

Spoiler Video :



Όπως έχω ξαναπεί αν δεν αναγνωριστεί ο θάνατος μας πως θα επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μας;

Στα σχόλια θα βρείτε την διεύθυνση από όπου μπορείτε να κατεβάσετε την ταινία.

καιρός να ξυπνάμε....

Επίσημη Ημέρα Πένθους

Στον Ναό μας κάθε μέρα είναι αργία.
η 1η Δεκεμβρίου όμως θα είναι πάντα επίσημη ημέρα πένθους.
Για τον ανιψιό μας που σαν σήμερα γεννήθηκε,
για αυτούς που έφυγαν από το AIDS και
για αυτούς που έφυγαν πριν τους γνωρίσουμε.

Τα λίγα που έζησα με τον Λουκή και η δύναμη της καρδιάς του θα είναι πάντα μαζί μου.

Όσο αφορά το AIDS είναι στο χέρι μας να ενημερώσουμε όλοι τον κόσμο γύρω μας, είναι στο χέρι μάς να αγωνιστούμε και να βοηθήσουμε τα θύματά του. Αν κατανοήσουμε τον τρόπο που λειτουργεί θα σταματήσουμε να περιθωριοποιούμε τα θύματα του. Κοιτάξτε γύρω σας το AIDS είναι και δική σας ευθύνη.