Προχθές πρόσεξα πως θα τελειώσει αυτός ο υπέροχα γαμημένος Αύγουστος χωρίς να έχω κάνει ούτε μία ανάρτηση. Δεν έχω καμία έμπνευση ωστόσο, έτσι είπα ας βάλω ένα τραγούδι και αν γίνεται να κάτσω να το αναλύσω.
Οι Paramore δεν ήταν ποτέ από τα συγκροτήματα που θα έβαζα ποτέ να ακούσω και να είμαι ειλικρινής αν δεν ήταν η συνεργασία της Haley με τον B.O.B στο Airplanes δεν θα είχα ιδέα ποιοι είναι. Ωστόσο ξέρω τη δισκογραφική εταιρεία τους την Fueled by Ramen η οποία στεγάζει ονόματα όπως οι αγαπημένοι μου One Ok Rock από την Ιαπωνία και οι 21 Pilots.
Για την ιστορία όμως, θα πρέπει να πω κάποια πράγματα για τους Paramore το συγκρότημα που ξεκίνησε το 2004 στο Τενεσσί και στην αρχή έπαιζε εκκλησιαστικό ροκ...γιατί οχι...αποτελείτε από τους Hayley Williams στα φωνητικά και αρμόνιο και τον Taylor York κιθάρα και τον Jack Faro στα κρουστά...κάποτε ήταν περισσότεροι.
Κάπου εκεί ανάμεσα στην emo εποχή και ότι σκατά ηταν αυτό που ακούγανε το 2006 εμφανίστηκαν και αυτοί και λόγο έλλειψης συγκροτημάτων και λόγο έλλειψης φαντασίας έγιναν και διάσημοι. Η Hayley εντυπωσιάζει με την εμφάνιση της και τα φωνητικά της σε μια εποχή που η τραγουδίστρια των Evanescence δεν μπορούσε να τραγουδήσει Live ούτε για να σώσει τη ζωή της. Η παρέα των Paramore ήταν στη σωστή ηλικία τη κατάλληλη στιγμή, όσο μεγαλώνουν ωστόσο βλέπουμε να μεγαλώνει και το κοινό τους και φυσικά να μεγαλώνουν και οι προβληματισμοί. Έτσι ερχόμαστε στο σήμερα που οι προβληματισμοί του ενήλικου πλέον συγκροτήματος είναι πιο ρεαλιστικοί και πιο πραγματικοί.
Εδώ κολλάει και αυτό το υπέροχα παράξενο και κακοχορογραφημένο τραγούδι "Caught in the Middle" τα παιδιά ξεκινάν τραγουδώντας "Δεν μπορώ να φανταστώ να μεγαλώνω, με κάνει να σκέφτομαι πως θα πεθάνω"....έλα το σκέφτηκες και εσύ. "Δεν μπορώ να σκεφτώ ποιος ήμουν.." πόσες φορές κοίταξες στο παρελθόν και δεν σε αναγνωρίζεις;
"Είμαι ακριβώς μέσα στη μέση" (υπερελεύθερη μετάφραση) "προσπαθώ να συνεχίσω αλλά δεν είναι τόσο απλό... προσπαθώ να συνεχίσω γιατί να μην πούνε οτι τα παράτησα"... οι Paramore είναι όλοι μας και δεν το γνωρίζουμε ακόμη....παραθέτω τους στοίχους πιο κάτω...γιατί βαριέμαι να γράφω και να εξηγώ.
Αλλά μες στις άκρες...αυτό το τραγούδι εκφράζει με πολύ ωραίο τρόπο όλα αυτά που εγώ και η Dannossiel βιώνουμε ως άτομα 30 something που κάθε ημέρα αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα στη καθημερινότητα, ως άτομα που άλλα ονειρεύθηκαν, άλλα βρήκαν και άλλα περιμένουν να έρθουν.
...edited...και ξέχασα να γράψω το πιο σημαντικό στίχο σε όλο το τραγούδι....
Don't need no one else
I can sabotage me by myself
....ταυτίζομαι....
I can't think of getting old
It only makes me want to die
And I can't think of who I was
'Cause it just makes me want to cry, cry, cry
Can't look back, can't look too far ahead
I got the point, I got the message
I'm just a little bit caught in the middle
I try to keep going but it's not that simple
I think I'm a little bit caught in the middle
Gotta keep going or they'll call me a quitter
Yeah, I'm caught in the middle
I was dreaming life away
All the while just going blind
Can't see the forest for the trees
Behind the lids of my own eyes
Nostalgia's cool, but it won't help me now
A dream is good (don't wear it out) if you don't wear it out
And I'm just a little bit caught in the middle
I try to keep going but it's not that simple
I think I'm a little bit caught in the middle
Gotta keep going or they'll call me a quitter
Yeah, I'm caught in the middle
No, I don't need no help
I can sabotage me by myself
I don't need no one else
I can sabotage me by myself
I don't need no help
I can sabotage me by myself
Don't need no one else
I can sabotage me by myself
I don't need no help
I can sabatoge me by myself
Don't need no one else
I can sabotage me by myself
I don't need no help
I can sabatoge me by myself
Don't need no one else
I can sabotage me by myself
And I'm just a little bit caught in the middle
I try to keep going but it's not that simple
I think I'm a little bit caught in the middle
Gotta keep going or they'll call me a quitter
Yeah I'm caught in the middle
I'm caught in the middle
Ευτυχώς τελειώνει σήμερα ο γαμημένος Αύγουστος και αυτό το καλοκαίρι που μπορεί να μην ήταν το χειρότερο της ζωής μας σίγουρα δεν ήταν ένα από τα καλύτερα.
