Άθλια Κόρη and The City

Αν ο Ethan and the city έγραφε σαν Erisabetsu,
ή αν η Erisabetsu έγραφε σαν Ethan ίσως τότε το αποτέλεσμα να ήταν κάπως έτσι:









My and cookie's favorate : Renji from Bleach



φυσικά θα μπορούσε να είναι και κάπως έτσι:

Εσείς τι θα κάνετε σήμερα?

listen to them

Χρονια Πολλά μωρή Καριόλα

Πριν 22 χρόνια η θεία μου έφερε στο σπίτι ένα κόκκινο πράγμα με μαύρο κεφάλι και λευκό δέρμα, με δύο τεράστια μάτια που σε κοιτούσαν με απορία.

Μετά από λίγο καιρό το ξανάφερε αλλά αυτό είχε δύο πελώριες μαύρες κοτσίδες και τεράστια μάτια, αυτό το πραγματάκι με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι χωρούσε μέσα στο καροτσάκι που είχα για τις κούκλες μου και το έκανα βόλτα πάνω κάτω.

Μετά από λίγο καιρό αυτό το ξενέρωτο πλάσμα μεγάλωσε και δεν χωρούσε στο καροτσάκι μου έτσι απλά του τράβαγα τις κοτσίδες.

Μετά από 23 χρόνια αυτό το πράγμα έγινε έτσι:




μήπως να αρχίσω να ανησυχώ ;;;;;

Ιερή Δούλη Dannossiel, σε ξέρω εδώ και 23 χρόνια μωρή καριόλα.
Φέτος δεν σου παίρνω δώρο πάρ' τα τρία μου.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΩΡΗ!

Το σύνδρομο του Βαρδάρη

Όσοι μένετε Δυτικά της Θεσσαλονίκης το έχετε βιώσει.
Το βιώνετε κάθε μέρα όταν πηγαίνετε στη δουλειά σας και το λεωφορείο περνάει από την στάση στον Βαρδάρη. Το βιώνετε όταν το ασφυχτικά γεμάτο λεωφορείο πλησιάζει προς τα εκεί και οι μάζες των επιβατών πλησιάζουν πάνω σας για να πάνε στην πόρτα του λεωφορείου.

Τους βλέπεται να έρχονται όλοι καταπάνω σας με το βλέμμα του αφηνιασμένου βούβαλου στις αχανείς εκτάσεις της Αριζόνας. Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους κοιτάς τρομοκρατημένος και να σκέφτεσαι "Μη πέσω κάτω θεά μου, θα με ποδοπατήσουν".

Ενώ ξέρουν ότι στην στάση του Βαρδάρη αδειάζει όλο το λεωφορείο, εκείνοι οι μανιασμένοι επιβάτες σαν άλλος όχλος Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες ορμάνε καταπάνω σου. Ενώ ξέρουν ότι το λεωφορείο θα περιμένει αρκετά ώστε να κατέβουν, εκείνοι με μίσος σε σπρώχνουν πότε αριστερά, πότε δεξιά.


Έρχονται από παντού σαν το ορμητικό νερό του ποταμού. Δίπλα σου, πίσω σου μπροστά σου και ενώ κάνεις φιλότιμες προσπάθειες να μην μπεις στον δρόμο τους, καταφέρνει πάντα κάποιος να σου φωνάξει, να σε σπρώξει, να σου πατήσει τον κάλο του στο αριστερό σου πόδι.



Το σύνδρομο του Βαρδάρη μεταμορφώνει την αθώα γλυκά γιαγιάκα σε μιανασμένο όργανο του σατανά, την βλέπεις να ανοίγει τα δαιμονικά φτερά της και νιώθεις την ατμόσφαιρα να σκοτεινιάζει.


Το σύνδρομο του Βαρδάρη μεταμορφώνει τον παππούλη σε Νάζγκουλ και ακούς την κραυγή του, αυτή την φρικιαστική ιαχή να κάνει τα κόκαλα σου να τρίζουν από τον φόβο.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το σύνδρομο επηρεάζει όλες τις γενιές και ότι αναπόφευκτα θα επηρεάσει και εσένα φίλε αναγνώστη.
Εσύ που διαβάζεις αυτή την ανάρτηση και δεν μένεις δυτικά, ή εσύ που δεν μένεις στη Θεσσαλονίκη, μη γελάς. Αυτό το σύνδρομο υπάρχει παντού και θα σε χτυπήσει.
Είτε στην στάση στο Βαρδάρη, είτε στην στάση Κορνάρου στο Ηράκλειο, είτε στη στάση Ομόνοια του μετρό ή του ηλεκτρικού.

Ξέρεις πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω, το έχεις βιώσει αυτό το συναίσθημα.

Η παρούσα ανάρτηση θα αποτελέσει την έναρξη μιας νέας κατηγορίας σε αυτό το Βλογκ, η λεγόμενη "Τα σύνδρομα".

Καυλί Χρονιά!!!

Οι Ιερές Δούλες και Άθλιες Κόρες θα θέλανε να ευχηθούν μία Καλή Χρονιά σε όλους τους ανανγώστες μας , φίλους μας, πιστού μας και οπαδούς μας. ,

Γι αυτό μικρά Ποτανάκια μας ευχόμαστε το 2008 να έχει
Περισσότερα Σωματικά Υγρά , Περισσότερο Σεξ, Περισσότερη Καύλα, Περισσότερη Ευτυχία
Περισσότερα Αισθήματα, Λιγότερες Απώλειες και ΜΕΓΙΣΤΗ ΧΑΡΑ!!!!!

Καυλή Χρονιά !!!!