Τι μας τη σπάει τα Χριστούγεννα

Έχουμε πολύ καιρό να βρεθούμε και οι τρείς μαζί και είπαμε να τιμήσουμε αυτή τη στιγμή γράφοντας ένα εορταστικό ποστ. Έτσι ξεκινάμε γράφοντας τι μας τη σπάει τα Χριστούγεννα.


1ον. Το εορταστικό πρόγραμμα του Star Channel και γενικά όλης της τηλεόρασης.

Ρε φίλε Star Channel Σαββάτο βράδυ, ανήμερα χριστούγεννα αφού έχεις φάει μισό χοιροστάσιο και ένα κοτέτσι, δεν σου κάνει τίποτα απο την ντουλάπα , πέρα απο τις πυτζάμες του μπαμπά με την τρύπα στον καβάλο και τον λεκέ στην κοιλιά, μου βάζεις Σεφερλή; Που δηλαδή ούτε να σε πληρώνουν δε τον βλέπεις. Άμα δε θες Σεφερλή κάνεις ζαπινγκ και βλέπεις το εορταστικό πρόγραμμα κονσέρβα των μπουζουκιών της Αθήνας προ τριετίας. Χάθηκε να βάλετε μια ωραία χριστουγεννιάτικη ταινία; Έστω μία εξάωρη συρραμένη τηλεταινία? Με την κοιλιά στο στόμα πού να βρεις όρεξη να βγεις και πού να χωρέσει το αλκοόλ. Μέχρι να ανεβάσεις το δικτιωτό καλσόν το μπούτι σου έχει κατάληξει να πάρει σχήμα πλακάκι πεζοδρομίου. Έτσι μένεις σπίτι εσύ και πολλοί άλλοι κοιλιόδουλοι εκεί έξω, που έχουν κοινωνική ζωή όλο τον υπόλοιπο χρόνο και δεν περιμένουν τα χριστούγεννα για να βγουν έξω, λες και όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους είχαν μαντρωμένους. Σας είπαν ποτέ ότι κανείς δεν βλέπει τηλεόραση τα χριστουγέννα; Να γιατί αυξάνονται οι αυτοκτονίες στις γιορτές.

2ον. Η έξοδος των Χριστουγέννων.
Ας πούμε ότι έχεις καταφέρει να χωρέσεις στα ρούχα σου, χωρίς να ιδρώσεις και νιώθεις άνετα μέσα σε αυτά και ότι κάποιος μαλάκας κολλητός σου σε έχει πείσει να βγείτε γιατί θα είναι ωραία και εσύ λες "άντε να βγω". Κλείνεις τραπέζι σε καλό σημείο του ρεμπετάδικου και πάντα μα πάντα καταλήγεις μπροστά στην τουαλέτα κάτω απο τη σκάλα όπου δεν μπορείς να σταθείς όρθιος. Σιγά σιγά σε λούζει υδρώτας γιατί ενώ βλέπεις το τραπέζι να έχει 5 καρέκλες η παρέα είναι 15 άτομα και βλέπουμε... Αφού σου έχουν σερβίρει το ποτό μπόμπα σε αναγκάζουν να πάρεις το μενού με τα διάφορα κρέατα (αγνώστου ταυτότητας) που δεν μπορείς να τα βλέπεις επειδή είσαι ήδη σκασμένος. Εκεί που έχεις φτιάξει λίγο κεφάλι και έχεις καπνίσει τρία τσιγάρα μόνος σου και άλλα 150 όλοι μαζί, σκέφτεσαι να σηκωθείς και να χορέψεις. Επιτόπια κυρίως γιατί δεν έχει χώρο πουθενά. Εκείνη τη στιγμή πιάνεται το καλσόν σου κάτω απο το τραπέζι και κάνεις μια τεράστια θηλιά ΝΑ (πράγμα που θα απόφευγες αν φορούσες δικτυωτό καλσόν). Εκείνη τη στιγμή λοιπόν αποφασίζει η παρέα δίπλα να τα σπάσει. Κοινώς να αρχίσει να χορεύει όπως δεν έχει χορέψει ποτέ (δες τραγούδι Like a Maniac). Αρχίζουν να σου μπήγονται στα πόδια τακούνια, στα πλευρά καρέκλες και αγκώνες ενώ τρως στάνταρ μία στο κεφάλι απο τον ψηλό της πίσω παρέας που χορεύει παθιασμένα ζεμπέκικο. Τότε είναι που αρχίζεις να πετάς ό,τι βρεις μπροστά σου σε αυτόν που σε έπεισε να βγεις. Φεύγεις ουρλιάζοντας απο το μαγαζί κοπανώντας με την τσάντα σου όποιον βρεις μπροστά σου, κρατώντας τη γόβα στο χέρι γιατί έχει σπάσει το τακούνι σου και πας στην ασφάλεια του Dizzy. Η θεά που ήσουν όταν βγήκες απο το σπίτι μοίαζει περισότερο με την Cortney Love (μετά τον Cobain) όταν φτάνεις εκεί αλλά είσαι και πάλι υπέροχα αποδεκτή. Εναλλακτικά πας στο σπίτι,ανοίγεις την τηλεόραση, πιάνεις την κονσέρβα πρόγραμμα που προαναφέραμε (ακούς και Μητροπάνο), πίνεις λίγο ουίσκι (δικό σου) και τρομάζεις τους γονείς σου που σε βλέπουν να χορεύεις μόνη στο σαλόνι την ώρα που πάνε τουαλέτα. Εκείνη τη στιγμή στο κέφι σου επάνω πέφτεις στο χριστουγεννιάτικο δέντρο το οποίο καταλήγει στο τζάκι, παίρνει φωτιά και η ξύλινη μπάλα - κουκουνάρι εκτινάσσεται πάνω στην γιαγιά σου. Πάλι το κάψαμε το πελεκούδι.

3ον. Το εορταστικό τραπέζι.
Κάθε χρόνο η μαμά κάνει γαλοπούλα, ενώ κάθε χρόνο λέει ότι δεν θα κάνει επειδή δεν τη τρώει κανένας.
Η θεία...υπάρχει μία σε κάθε οικογένεια, πάντα και παντού. Της οποίας ο πρέζακας γιός είναι πάντα καλύτερος απο εσένα. Εκείνος έχει κάνει 3 μεταπτυχιακά, μπάτσελορ και άλλες δυσνόητες λέξεις. Η γκόμενα του είναι η πιο όμορφη, άσχετα που είναι gay, είναι πάντα διευθυντής στη δουλειά του, παρόλο που ξέρεις ότι είναι το παιδί για τις εξωτερικές δουλειές και τα μαλλιά του στρώνουν καλύτερα παρόλο που είναι φαλακρός. Αυτή είναι και η θεία που θα σε πει ότι πάχυνες, παρόλο που κατάφερες να είσαι 10 κιλά λιγότερη απο πέρσι, ωστόσο εκείνη πάντα περηφανεύεται για την εμφάνιση της. Άσχετα που στη προσπάθεια της να έρθει στο τραπέζι η Aegean την ανάγκασε να πληρώσει και για δεύτερη θέση στο αεροπλάνο. Το καθυστερημένο ανήψι, ξαδερφάκι, γειτονόπουλο... στο οποίο η μαμά του κάνει ερωτήσεις στη προπαίδεια (για να δείξει πόσο έξυπνο είναι), αυτό τις απαντάει όλες λάθος, αλλά η μαμά του χαίρεται γιατί ούτε αυτή ξέρει την προπαίδεια. Είναι το ίδιο παιδάκι που δεν θα τρώει το φαί και θα τσιρίζει και απο το πολύ κλάμα θα πάει να ξεράσει στο δικό σου δωμάτιο, επειδή απλά μπορεί. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, στην εφηβεία, θα θεωρήσει πρέπον να κοιτάει τα βυζιά σου όσο τρως και μετά να πάει στον υπολογιστή σου και να κατεβάσει πορνό. Ξαφνικά το ποντίκι κολλάει περισότερο και απο τότε που είχε πέσει σιρόπι από τα μελομάκαρονα.

4ον. Ο Χριστουγεννιάτικος διάσκοσμος του γείτονα.
Ο οποίος έχει βάλει σκοπό να φαίνεται το μπαλκόνι του απο το Google Earth. Όχι απλά τυφλώνει το σπίτι σου, που δεν είναι και τόσο μακριά απο το δικό του, αλλά σε τρελαίνει γιατί μονίμως ξεχνάει να κλείσει τον διακόπτη της μουσικής. Έτσι αυτό το οπτικό υπερθέαμα είναι και ηχητικό(audiovisual panorama).
5ον. To Last Christmass των Wham.
Που σπάζεσαι να το ακούς κάθε μέρα τα Χριστούγενα, αλλά όταν δεν το έχεις ακούσει και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα it's just not the same.

6ον. Τα Κάλαντα.
Όχι επειδή έρχονται και μας ξυπνάνε, αλλά επειδή δεν έρχονται να μας τα πουν. Άδικα περιμένεις με το χαμόγελο του ξελιγωμένου παππού που έχει να δει τα εγγόνια του τρία χρόνια και με μία αγκαλιά νομίσματά για να τα δώσεις. Αυτά δεν εμφανίζονται ποτέ και αρχίζεις να πιστεύεις ότι το σπίτι σου είναι σαν την έπαυλη των Adams και όλοι φοβούνται να έρθουν. Ευτυχώς πάντα περνάει ο γύφτος με Datsun και μεγάφωνο παίζοντας μασημένη κασσέτα με χριστουγενιάτικα τραγούδια. Τρέχεις στο μπαλκόνι με χαρά αλλά μέχρι να πάρεις το παλτό σου, ν' ανοίξεις και να βγεις έξω έχει ήδη φύγει. Άσε που πάντα φοβάσαι να ρίξεις το δίευρω από τον τρίτο και πάντα καταλήγεις να πετάς σοκοφρέτες. Κάτι τέτοιο ισχύει και με την μπάντα του δήμου που την ακούς να πλησιάζει, να περνάει απο το κάτω στενό, να περνάει απο το πάνω στενό, απο το δίπλα στενό...αλλά για ακόμη μία φορά δεν περνάει κάτω απο το μπαλκόνι σου και μένεις με το ευρώ στο χέρι.

7ον Ο Έρανος της Αγάπης.
Ποια είναι αυτή η Αγάπη και όλοι μα όλοι κάνουν έρανο γι αυτήν; Σηκώνεσαι το πρωί και αντί να δεις τα παιδιά που θα σου πουν τα κάλαντα βλέπεις μια μεσήλικη με γκριζαρισμένο κότσο και φούστα μέχρι τον αστράγαλο που τσιρίζει ότι είναι απο τον έρανο και ότι πρέπει να βοηθήσουμε με ό,τι έχουμε ευχαρίστηση (όχι ρούχα, φαγητά, ή φαρμακα, αλλά χρήματα, ρευστό ζεστό παραδάκι).Εννοείται ότι ποτέ δεν λένε απο πού ακριβώς είναι ή πού θα πάνε τα χρήματα που θα δώσεις. Προφανώς δεν θα πάνε στη βελτίωση της εμφάνισή της τύπισσας, γιάτι κάθε χρόνο έχει την ίδια μάπα. Όσα χρήματα και να δώσεις πάντα μα πάντα θα σε κοιτάει με μισό μάτι.

8ον οι Διακοπολάγνοι.
Τα χριστούγεννα μέσα σε δεκαπέντε ημέρες μετακινείται αριθμός τουριστών ίσος με αυτών του καλοκαιριού (το οποίο διαρκεί 3 μήνες πάνω κάτω). Δεν ξέρω αν πρέπει να τους μισώ ή να τους λυπάμαι. Γιατί σε πρίζουν για μήνες πριν το ταξίδι τους, σε ζαλίζουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με αναρτήσεις στο twitter και φυσικά σου περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε όταν επιστρέφουν. Μερικές φορές όμως ενώ έχουν ετοιμαστεί καταλήγουν στο αεροδρόμιο με τις πτήσεις ακυρωμένες χωρίς να μπορούν ούτε να επιστρέψουν αλλά ούτε και να φτάσουν στον προορισμό τους. Πάλι όμως θα σου περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια την ταλαιπωρία που έφαγαν. Ό,τι και να γίνει εσύ θα καταλήξεις με πονοκέφαλο. Οι ίδιοι ποτέ δεν θα παραδεχθούν ότι το δωμάτιο τους ήταν σκατά, πως έκανε ποτσόκρυο και δεν βγήκαν απο το ξενοδοχείο για να βιώσουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και πως απλά κατέληξαν αυτή την ένδοξη ημέρα να κάνουν ό,τι έκανες και εσύ βλέποντας τον Σεφερλή στη δορυφορική.


Όπως και να έχει τα Χριστούγεννα είναι σαν τους συγγενείς. Κάποια πράγματα μας σπάνε τα νεύρα αλλά ανυπομονούμε κάθε χρόνο να έρθουν.


Εσάς τι σας τη σπάει στις γιορτές;

Ο Σκοτεινός Άρχοντας του Σκότους

Πρώτη φορά στους αιώνες ύπαρξης αυτή της διάστασης το κακό είχε τόση δύναμη. Στη πραγματικότητα το κακό ποτέ δεν είχε τόσο δύναμη σε καμία γνωστή διάσταση. Η τελική μάχη ήταν έτοιμη. Ο σατανικός Θεός Άφλεκ είχε μαζέψει δυνάμεις πέρα από κάθε φαντασία και διάσταση. Ποτέ στην ιστορία της φανταστικής λογοτεχνίας το κακό δεν είχε συγκεντρώσει τόση δύναμη. Δύναμη ικανή όχι μόνο να τινάξει τον κόσμο αυτό από το αστρικό στερέωμα αλλά και όλες τις παράλληλες διαστάσεις που το διέπουν.

Οι δυνάμεις του Μέγα Άρχοντα ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν αυτή την χαώδη στρατιά από ανθρώπους της δύσης, προδότες νάνους, γίγαντες και κάθε λογής Ορκ τα οποία είχαν δημιουργηθεί από τη σκοτεινή μαγεία των τριών μάγων, οι οποίοι είχαν πάρει το μέρος του σκότους. Προδίδοντας και αυτοί το γένος των ανθρώπων. Η μαγεία είχε επιλέξει τον μαύρο δρόμο της κακίας. Οι τέσσερις λευκοί μάγοι που ακολούθησαν το φως, την αγάπη και όχι τη φιλοδοξία τους είχαν ήδη βρει τραγικό θάνατο στη προσπάθεια τους να αναστήσουν την Θεά του Πολέμου. Τα σάπια κουφάρια τους ήταν απλωμένα σε όλα τα σημεία του ναού. Είχαν ξεχάσει πως η θεά του πολέμου μισούσε τους άνδρες.

Ακόμη μια φορά είχε χρειαστεί, σ'αυτό τον κόσμο να πολεμήσουν οι φυλές των ανθρώπων, οι μάγοι, οι νάνοι και τα ζώα εναντίον του Άφλεκ. Τότε όμως η Θεά του Πολέμου, του Κάφρους και της B-Iras ήταν εκεί με τις στρατιές τους. Όμως οι αιώνες πέρασαν, η γνώση, οι φυλές και οι δυνάμεις είχαν ξεχασθεί. Οι γρίφοι της αρχαιότητάς και τα γνωμικά είχαν σβηστεί από τον χρόνο και το νέο θρησκευτικό καθεστώς. Τώρα οι σύγχρονοι άνθρωποι γνώριζαν ελάχιστα τις στρατηγικές του Άφλεκ και του ίδιου του πολέμου. Ο Μέγας Άρχοντας όμως ήξερε. Γνώριζε πως μόνο ένα θαύμα θα τους έσωζε και είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες στο κέρας που κρατούσε η Ελόθιελ.

Η Ελόθιελ με τη σειρά της έπρεπε να χρησιμοποιήσει το κέρας μόνο μια φορά και σε μία μόνο μάχη. Έτσι επέλεξε αυτή τη στιγμή στη τελική μάχη και μόνο στην πιο κρίσιμη και πιο απελπισμένη φάση της να το φυσήξει. Η στιγμή αυτή πλησίαζε απειλητικά. Ήδη οι νάνοι οπισθοχωρούσαν στα δυτικά του μετώπου. Οι αλογατάρηδες του νότιου μετώπου σφαγιάζονταν από τους γίγαντες και οι ανθρώποι στην ανατολική και βόρεια πτέρυγα είχαν καταρρακωθεί από τα αδέλφια τους. Τα ζώα δεν ήταν σε καλύτερη θέση. Τα Όρκ γεύονταν τις σάρκες τους με ακόρεστη όρεξη. Ο Μέγας Άρχοντας με το σπαθί του και τους αξιωματικούς του αποκρούαν τις επιθέσεις με δυσκολία για να δώσουν λίγο χρόνο στην Ελόθιελ. Τότε εκείνη έφερε στα καυτά ζουμερά χείλη της το κέρας και φύσηξε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί και εμφανίστηκε η Ελπίδα και άρχισε να τραγουδάει...

Η Ιέρεια που έδωσε το κέρας στην Ελόθιελ είπε ότι θα έφερνε τη βοήθεια της Θέας Καφροδίτης. Θα εμφάνιζε της Ιερές Δούλες της.

H Angelira του τάγματος της B-Iras, που ήταν η μικρότερη θα ερχόταν με Πήγασους και αναβάτες που θα σκοροπούσαν θάνατο στο σκότος.

Η Dannossiel θα έφερνε τις αρχαίες δυνάμεις της απο χρόνια εξφανισμένης φυλής των ξωτικών.

η Martha τη λευκή μαγεία των νυμφών του Πράσινου δάσους και της Αλμυρής λίμνης.

Ενώ η μεγαλύτερη απ'όλες η Erisabetsu με τις δυνάμεις της θα έφερνε όπλα από φανταστικούς κόσμους, όπλα τεράστιου μεγέθους τα ονομαζόμενα Gundam και τις δυνάμεις του κρυμμένου χωριού της Konoha.

Έτσι και έγινε. Ενώ το τραγούδι της Ελπίδας ακουγόταν παντού μέσα από το δάσος εμφανίστηκε πρώτη η Martha με τις ξανθιές γαλανομάτες Αμαζόνες του Πόντου. Όρμησαν στις δυνάμεις του σκότους καλπάζοντας με βία τα άλογα τους. Με δεμένο το δεξί στήθος τους ήταν ανίκητες πάνω στους επιβήτορες τους. Σκότωναν με λύσσα γεμίζοντας τα σέξι κορμιά τους και τις δερμάτινες στολές τους με αίμα. Από τον ουρανό κατέβηκε η Dannosiel με στρατιές εκδιδόμενων ξωτικών. Ξωτικών που η ομορφιά τους ξεπερνούσε το φως και με τα τραγούδια τους καύλωναν τους αντιπάλους τους σε σημείο θανάτου.

Η σκοτεινή στρατιά του Άφλεκ κλονίστηκε. Όμως γρήγορα ενισχύθηκε από δράκους και ορνιθόρυγχους, αποπτύγματα της φύσης δημιουργημένα από τους Μάγους. Αυτό δεν έπρεπε να επαναληφθεί. Έτσι πάνω στους Μάγους και στα δημιουργήματα τους έπεσαν οι ακόρεστες σεξουαλικά γριές της Anglira η οποία στο όνομα της Θεάς B-Iras της οδηγούσε. Φέρνοντας έτσι μετά από αιώνες στον κόσμο αυτό την χαμένη φυλή των Κυανόλευκων γριών, απογόνων του ημίθεου Ηρακλή. Οι οποίες στο όνομα της Θεάς B-Iras δεν έκαναν ποτέ σεξ. Οι μάγοι, τα Όρκ και οι δράκοι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά με τρόπους που κανένας δημιουργός Hentai ή Guro δεν θα μπορούσε να φανταστεί σε εκείνη την διάσταση που υπήρχε η χώρα Ιαπωνία.

Οι γίγαντες και οι νάνοι του Άφλεκ σάστισαν αλλά συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο. Τότε όμως εμφανίστηκε η Erisabetsu που εκείνη ήταν σοφότερη από όλες τις Ιερές δούλες και οι γνώσεις της πήγαζαν μέσα από την ίδια την ιστορία και το αστρικό στερέωμα. Εκείνη γνώριζε ότι οι νάνοι και οι γίγαντες είχαν ένα κοινό φόβο, την Ομοφοβία. Έτσι κάλεσε από όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους χιλιάδες νάνους και γίγαντες transexual και drag quens. Η πολύχρωμη στρατιά με το σκέρτσο, το νάζι και τη χάρη της σόκαρε τους αντιπάλους που είχαν συνηθίσει να εξορίζουν αυτά τα άτομα. Στη θέαση του εξόριστου Βασιλιά τους, που τώρα ήταν βασίλισσα οι γίγαντες το έβαλαν στα πόδια και ποδοπάτησαν τους νάνους.

Ο Μέγας Άρχοντας αγκάλιασε την Ελόθιελ και πανηγύρισε την οπισθοχώρηση του αντίπαλου στρατού. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε κάτι ανεκδιήγητο. Κάτι που κανένας συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας δεν είχε σκεφθεί. Ο σκοτεινός άρχοντας τους σκότους εμφανίστηκε ο ίδιος στη μάχη. Ούτε ο ίδιος ο Σάουρον της Μέσης Γης ή ο Ράκοθ της Φιόναβαρ (καλά ίσος μόνο ο Βόλντερμορτ) δεν είχαν σκεφθεί να το κάνουν. Η τεράστια σκιά του Άρχοντα Άφλεκ σκοτείνιασε το πεδίο της μάχης, το φριχτό του γέλιο έδιωξε τα ζώα και κούφανε τους πολεμιστές. Μόνο τότε συγκέντρωσε όλη του τη δύναμη, σφίχτηκε, ζορίστηκε και .......Έκλασε σκορπίζοντας θάνατο. Έκλασε μία εκκωφαντική κλανιά τόσο δυνατή που τίναξε τα δέντρα και όλους τους ζώντες οργανισμούς από το αστρικό στρέωμα. Έτσι το απόλυτο κακό κυριάρχησε και το σκοτάδι κάλυψε τα πάντα σε αυτή τη διάσταση.

Το κέρας έφυγε σε άλλη διάσταση για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον Άφλεκ εκεί. Ο θρύλος έλεγε ότι όταν το φυσήξεις αυτό θα επικαλεστεί τις Ιερές δούλες της θεάς Καφροδίτης οι οποίες πάντα κερδίζουν τη μάχη αλλά ποτέ τον πόλεμο. Κάτι που δεν ήξερε η Ελόθιελ.

Επίλογος:

Ήταν πρωί όταν εμφανίστηκαν τέσσερις καλλονές με κατάνα, σπάθη, χατζάρα και στιλέτο στα Tiffany's. Εκεί πλησίασαν τον μελαχρινό κύριο και με μία γρήγορη κίνηση βύθισαν στις σάρκες του τα όπλα τους. Έτσι βρήκε τραγικό θάνατο ο σκοτεινός άρχοντας του σκότους Άφλεκ, τρώγοντας το πρωινό του, που σ'αυτή τη διάσταση ήταν γνωστός με το όνομα Ben Affleck. Για πρώτη φορά οι Ιερές Δούλες της Θεάς Καφροδίτης κέρδισαν τον πόλεμο σώζοντας την παρούσα διάσταση από το υποκριτικό ταλέντου του σκοτεινού άρχοντα του σκότους.

Σκατός Μήνας Δεκέμβριος

Ο Δεκέμβριος είναι ο καλύτερος μήνας του χρόνου επειδή:

1. Είναι ο μοναδικός μήνας που η πρώτη του ημέρα είναι αφιερωμένο σε κάτι πραγματικά απαίσιο που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ο Δεκέμβριος ξεκινά με την παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Αυτό που θέλαμε πάντα!!! Να ξεκινάει ο μήνας με την τραγική συνειδητοποίηση ότι χιλιάδες κόσμου πεθαίνει χωρίς λόγο.

2. Επειδή την πρώτη ημέρα αυτού του μήνα γεννήθηκε ο ανιψιός μας. Έτσι κάθε χρόνο αυτή την ημέρα θυμόμαστε το ανίψι μας που τόσο άδικα έφυγε από την ζωή. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ξυπνάω και λέω "Γιατί εκείνη την χρονιά δεν τον πήρα τηλέφωνο να του ευχηθώ και να του πω πόσο τον αγαπάω"...λες και θα άλλαζε κάτι η ευχή μου...τουλάχιστον θα ήξερε ότι τον αγαπάω.

3. Επειδή είναι ο μήνας στον οποίο γιορτάζουμε αυτή την τέλεια γιορτή που λέγεται Χριστούγεννα και επειδή μαζί με τον μήνα αυτόν τελειώνει η χρονιά. Κοινώς εορτάζουμε αυτή την απίστευτη παγκόσμια συνωμοσία που μας κάνει να νιώθουμε μόνους (ειδικά εμάς τους singles), να νιώθουμε αποτυχημένοι επειδή δεν μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα ακριβά δώρα που ζητάν από τον Άγιο Βασίλη και επειδή ακόμη μια χρονιά τελειώνει με εμάς άνεργους.

4. Επειδή όλοι οι έμποροι ετοιμάζουν υπέροχες βιτρίνες. Έτσι περπατάμε στους δρόμους κοιτώντας τα πράγματα που δεν μπορούμε να αγοράσουμε. Ευτυχώς για να μας φτιάξουν το κέφι τα έντυπα μέσα προτείνουν χιλιάδες λίστες δώρων τα οποία δεν θα αποκτήσουμε ποτέ. Το ωραίο με αυτές τις λίστες είναι ο ρεαλισμός των αντικειμένων. Όπως για παράδειγμα το καθημερινό δώρο-δαχτυλίδι τίγρη των Cartier.

5. Επειδή όλοι είναι χαρούμενοι...Μύθος...είμαι σίγουρη ότι τα ποσοστά των πωλήσεων ηρεμιστικών αυξάνονται αυτό τον μήνα και οι μόνοι χαρούμενοι είναι οι υπάλληλοι των μεγάλων φαρμακευτικών επιχειρήσεων.

6. Επειδή είναι ωραίο να βλέπεις κόσμο να ζητιανεύει σε κάθε γωνία της ουδετερούπολης. Το θέαμα είναι ιδιαίτερα μαγικό και μάλιστα πικάντικο καθώς βλέπεις πράγματα που σε άλλες εποχές θα τα έβλεπες μόνο σε περιοδεύων τσίρκο. Όπως ακρωτηριασμένους, βαριά καμένους. Πάντα νιώθουμε καλύτερα με την δυστυχία των άλλων.

7. Είναι ο μήνας της αναγκαστικής φιλανθρωπίας καθώς νιώθεις άσχημα με τα χιλιάδες χρήματα που ξόδεψες και έτσι αναγκάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα να στείλεις σε έναν Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό μια επιταγή των πενήντα λεπτών. Γι αυτό βλέπεις τον Ρουβά που ποτέ δεν έχει βγάλει κάτι απο την τσέπη του να δώσει στους φτωχούς να διαφημίζει το ArGoodaki νιώθει τύψεις. Κάτι που δεν το καταφέρνει η Βανδή αφού η ίδια δήλωσε στο CNN "Έχουμε τόσα λεφτά που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε"...Η φιλανθρωπία δεν πέρασε από το μυαλό της..Ωστόσο ξέρει να ξοδεύει λεφτά σε κακόγουστα πανάκριβα φορέματα.

http://www.sos-villages.gr/

8. Είναι ο μήνας στον οποίο ο Ζωμιάδης ντύνεται Άγιος Βασίλης και επιστρέφει κάτι από τα εκατομμύρια που έχει φάει απο τον λαό της Ουδετερούπολης. Επίσης είναι ο μήνας στον οποίο οι καλοί αναρχικοί μας, κλέβουν το θείο βρέφος από την Φάτνη στην Αριστοτέλους.

9. Τον Δεκέμβριο όλοι πέρνουμε κιλά. Όχι τόσο επειδή τα τραπέζια είναι γεμάτα φαγητά που όλη τη χρονιά δεν τα τρώμε. Αλλά επειδή νιώθουμε τόσο σκατά, τόσο μόνοι που αναγκαστικά το ρίχνουμε στο υπέρτατο φαγητό των μαμάδων μας, καθώς αυτό έρχεται δωρεάν ενώ το αλκοόλ πρέπει να το πληρώσουμε.

10. Ο υπέροχος μήνας του Δεκεμβρίου συνοδεύεται από χιόνια. Υπέροχα λευκά χιόνια τα οποία λατρεύουμε ειδικά όταν γλιστράμε στα παγωμένα πεζοδρόμια, όταν τρέχουμε να προλάβουμε να πάμε στη δουλειά μας γιατί το φανταστικό αφεντικό απειλεί με απόλυση παρόλο που του έχεις εξηγήσει ότι ζεις στο Ρετζίκι/Ωραιόκαστρο και ότι εκεί οι δρόμοι είναι κλειστοί από Χιόνια. Μερικοί άνθρωποι αδυνατούν να φανταστούν πως τα μηχανάκια δεν μεταμορφώνονται αυτόματα σε Jet Ski. Τι κρίμα που φέτος ο Δεκέμβριος μας μοιάζει με αυτόν της Αυστραλίας.

Ω θεά Καφροδίτη τι Υπέροχος μήνας ο Δεκέμβριος. Τι ηδονικός Μήνας. Λατρεύω τον Δεκέμβριο και γεμίζω αισιοδοξία. Γεμίζω τη σακούλα μου με όλη την αρνητική ενέργεια και την πετάω στα σκουπίδια για να επανέλθει να με βρει λίγες μέρες μετά. Τον Ιανουάριο όπου και αντιλαμβάνομαι ότι ακόμη μια σκατή χρονιά έχει ξεκινήσει. Αχ Δεκέμβρη να διαρκούσες έναν χρόνο αντί για 31 ημέρες. Σ' αγαπάω.

Φήμες θέλουν τον μήνα Δεκέμβριο να έχει κατασκευασθεί σε εργοστάσιο στην Κίνα.