E, πώς είπατε?

Πάνω που λές ότι άλλαξες ζωή και προσπαθείς για να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής σου.Πάνω που λές αααα τι ωραία εδώ...εδώ θέλω να κάνω οικογένεια και παιδιά και όλες τις μεγαλίστικες και εκνευριστικά ενοχλητικές πλέον σκέψεις, πέφτεις απο τα σύννεφα διαπιστώνοντας ότι σαν την Ελλαδίτσα μας δεν έχει πουθενά.

Μου λείπει αυτή η ατελείωτη ουρά στις τράπεζες,σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον και κάπου κάπου ακούς καμιά γριούλα να παραπονιέται ότι κάποιος της πήρε την σειρά ή οτι θέλει οπωσδήποτε να καθίσει και να εξυπηρετηθεί πριν από όλους ανεξεραιτως αν υπάρχει άλλος κόσμος που μπορεί να περιμένει και αρκετές ώρες μέχρι ο ανεγκέφαλος ταμίας ξυπνήσει από τον λήθαργο που βρίσκεται και καταφέρει να εξυπηρετήσει τον κόσμο.

Μου λείπει το γεγονός οτι για να πάρεις κάποιο επίσημο κρατικό έγγραφο (πιστ.γεννήσεως κλπ) πρέπει να έχεις μέσο γιατί αλλιώς κλάφτα Χαράλαμπε.

Μου λείπει η μούτζα που χρησιμοποιεί ο μέσος Νεοέλληνας οδηγός σαν απάντηση που κάνει κάποιος μαλάκας οδηγός εις βάρος άλλου.

Μου λείπει που για να πας Χαλκιδική το καλοκαίρι χρειάζεσαι ντουζιέρα μες το αμάξι,γιατί το λεωφορείο το ξεχνάμε και δεν θέλουμε να υποφέρουμε μέσα στο πλήθος που συνωστίζεται σε ένα χώρο για 50 άτομα ενώ βρίσκεται μέσα καμιά 100αρια...ο ένας βρωμάει,ο άλλος ροχαλίζει,η άλλη εξιστορεί την ζωή της στο διπλανό της και τα συναφή.

Άλλα σε καμία περίπτωση δεν θέλω να συγκρίνω αυτή τη μικρή χώρα με την τεράστια ιστορία και τον πιο φιλόξενο κόσμο,με το καλύτερο φαγητό στον κόσμο...(για να μην πω στο σύμπαν!) με κάποια ευρωπαική χώρα...κρύα, με ανθρώπους χωρίς χαμόγελο αληθινό,με την υποκρισία να βασιλεύει.Μπροστά σου όλοι να είναι φαινομενικά χαρούμενοι και χαμογελαστοί και με το που γυρίσεις πλάτη να είναι έτοιμοι με το μαχαίρι ανα χείρας έτοιμοι για φόνο!!!