1.Να θες να κατέβεις στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για τα επόμενα 20 χρόνια που θα γίνονται έργα για το μετρό.
2.Να θες να πας Κρήνη για καφέ την Κυριακή(ή όποια άλλη μέρα τώρα που το σκέφτομαι)ενώ είναι παραπάνω από σίγουρο πως πιο εύκολα θα βρεθεί χώρος για τα αμάξι σου παρά για τον κώλο σου.
3.Παρόλ αυτά να παρκάρεις και να περιμένεις στην ουρά για να σε χωρέσουν σε κανά σταντάκι και να πιεις ένα scatoccino ενώ το μαγαζί είναι πήχτρα. Προσοχή:οι τελευταίοι της ουράς είναι πολύ πιθανόν να παρασυρθούν από διερχόμενο όχημα, θυσιαζόμενοι έτσι στο βωμό του τρέντυ καφέ.(θέλω να επισημάνω ότι εγώ απλά ήμουν συνοδηγός μέχρι την Κρήνη κι από κει κατευθείαν πίσω στις Δυτικές Συνοικίες ΧΩΡΙΣ να πιούμε καφέ.)
4.Να θες τόσο πολύ να πας στο 10.000 π.Χ ώστε να πληρώνεις τα εισιτήρια της παρέας ενώ ξέρεις πολύ καλά πως θα ναι απλά ένα love story απ την κόλαση με τη διαφορά ότι οι πρωταγωνιστές έχουν ράστα, είναι βρώμικοι και φοράν προβιές.
5.Να βαριέσαι να βγεις έξω να το κάψεις μόνο με τις φίλες σου, εις ανάμνησιν των παλιών, καλών εποχών, ακόμη κι όταν ο γκόμενος σου λείπει κι η μόνη εναλλακτική σου είναι να δεις εκείνες τις ταινίες απ τις εφημερίδες που τις έχεις στη λίστα ¨για κανένα λόγο¨. Η λεγόμενη ιδρυματοποίηση φαντάζομαι…
6.Ν ανακαλύπτεις ότι πια με τις φίλες σου μιλάς για το πόσο ακριβή έχει γίνει η ζωή αλλά πλέον όχι σε σχέση με ποτά και ξενύχτια αλλά με ντομάτες και μακαρόνια καθώς και για κάτι φτηνές κουβερτούλες και πολύ όμορφα σεντονάκια που είδε κάποια στη γειτονιά της. Φαντάζει πολύ μακρινό το παρελθόν όπου μιλούσατε για τις χτεσινοβραδινές κατακτήσεις και τα μηνύματα από καθυστερημένους πρώην.
7.Να μην ανατριχιάζεις πια όταν παίρνεις τηλ. την κολλητή σου και στην ερώτηση «τι κάνεις?» απαντά: «να μωρέ, μαγειρεύω»…
8.Η μεγάλη σου φιλοδοξία να είναι να βρεις το απόλυτο επιδαπέδιο φωτιστικό που να ταιριάζει με το σαλόνι και το βάζο με τα μπαμπού.
