Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Η ηδονή της Μπατονέτας.

Μη κοιτάς με απορία τον τίτλο, ξέρεις πολύ καλά για ποιο πράγμα σου γράφω σήμερα.
Γράφω για την ηδονή της μπατονέτας, εκείνο το αίσθημα ικανοποίησης και επίτευξης που έχεις την ώρα, που κοιτάς το αποτέλεσμα πάνω στο βαμβάκι.
Ένα αποτέλεσμα που ήρθε μετά από κόπο και ιδρώτα.

Η ηδονή της μπατονέτας πηγάζει από μέσα μας, από την αγνή λατρεία του καθαρίσματος των αυτιών μας. Έρχεται μετά από το μπάνιο, όταν υγρός ή υγρή , πλησιάζεις στον νεροχύτη, ανοίγεις με ιεροτελεστία το ντουλαπάκι, βγάζεις την καθαρή μπατονέτα και την βυθίζεις βαθιά μέσα σου. Μετά από λίγο την βγάζεις έξω και κοιτάς πάνω της με περίσσια χαρά το κίτρινο υγρό από τα αυτιά σου. Εκεί παίρνεις μια βαθιά ανάσα και λες, "Τα κατάφερα και πάλι, τα αυτιά μου είναι καθαρά" και έτσι συνεχίζεις την ημέρα σου με το αναζωογονημένο αυτί και χαμόγελό σου.

Όμως ο ηδονισμός της λερωμένης μπατονέτας δεν είναι πάντα εκεί, αυτό το αίσθημα ολοκλήρωσης δεν σε τυλίγει όταν το βαμβάκι είναι καθαρό. Ναι μεν χαίρεσαι, αλλά ο ηδονισμός της επίτευξης και της ολοκλήρωσης του στόχου δεν υπάρχει. Έτσι με ένα πικρό χαμόγελο, και μια ανικανοποίητη ανάγκη πετάς το πολύτιμο αυτό εργαλείο σου στον κάδο.

Προσοχή όμως υπάρχει και το σύνδρομο της μπατονέτας, από αυτό υποφέρω και εγώ. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να σας εκμυστηρευτώ αυτό τον πόνο μου. Να τινάξω από πάνω μου αυτό το βάρος και να φωνάξω δυνατά... Ε Ναι Λοιπόν Είμαι η Έρι και Υποφέρω από το Σύνδρομο της Μπατονέτας!!!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν έρθω κάποια στιγμή σπίτι σου, θα πρέπει να έχεις κρυμένες τις μπατονέτες, δε υπάρχει περίπτωση να δω μπατονέτα και να μη τη βάλω στο αυτί μου. Τι και αν το καθάρισα το πρωί πριν φύγω από το σπίτι, μόλις δω την μπατονέτα σαν άλλη εθισμένη, ιδρώνω και την ακούω να με καλεί. "Χώσε με στο αυτί σου " μου φωνάζει " βάλε με βαθιά μέσα σου" ω ναι και πάντα πετυχαίνει.... Παρόλο που ιδρώνω, παλεύω, φεύγω από το μπάνιο, τη σκέφτομαι συνέχεια. Τη σκέφτομαι ενώ είμαι με παρέα στο σαλόνι, την ακούω να με καλεί ηδονικά και πραγματικά δεν μπορώ να της αντισταθώ. Ηρεμώ μόνο όταν πλέον την έχω βυθίσει στον εσωτερικό μου κόσμο και την πετάω με ικανοποίηση στο καλάθι των αχρήστων.



Αχ... θεϊκή ύπαρξη, είσαι το πιο σπουδαίο ανθρώπινο επίτευγμα και το μοναδικό αντικείμενο που με κάνει να χαίρομαι τόσο πολύ (εντάξει και ο .......ς μου πάλι με κάνει να χαίρομαι αλλά όχι όταν τελειώνει από μπαταρίες).

Ναι λοιπόν,λατρεύουμε αυτό το ιδανικό εργαλείο, μας προσφέρει απλόχερα την ικανοποίηση με αντάλλαγμα μία μικρή κίτρινη κηλίδα. Γι αυτό την επόμενη φορά κρατήστε την με ευλάβεια. Μιλήστε της τρυφερά πριν την σπρώξετε, αργά και γλυκά μέσα σας.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...