Το βιώνετε κάθε μέρα όταν πηγαίνετε στη δουλειά σας και το λεωφορείο περνάει από την στάση στον Βαρδάρη. Το βιώνετε όταν το ασφυχτικά γεμάτο λεωφορείο πλησιάζει προς τα εκεί και οι μάζες των επιβατών πλησιάζουν πάνω σας για να πάνε στην πόρτα του λεωφορείου.
Τους βλέπεται να έρχονται όλοι καταπάνω σας με το βλέμμα του αφηνιασμένου βούβαλου στις αχανείς εκτάσεις της Αριζόνας. Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους κοιτάς τρομοκρατημένος και να σκέφτεσαι "Μη πέσω κάτω θεά μου, θα με ποδοπατήσουν".
Ενώ ξέρουν ότι στην στάση του Βαρδάρη αδειάζει όλο το λεωφορείο, εκείνοι οι μανιασμένοι επιβάτες σαν άλλος όχλος Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες ορμάνε καταπάνω σου. Ενώ ξέρουν ότι το λεωφορείο θα περιμένει αρκετά ώστε να κατέβουν, εκείνοι με μίσος σε σπρώχνουν πότε αριστερά, πότε δεξιά.
Έρχονται από παντού σαν το ορμητικό νερό του ποταμού. Δίπλα σου, πίσω σου μπροστά σου και ενώ κάνεις φιλότιμες προσπάθειες να μην μπεις στον δρόμο τους, καταφέρνει πάντα κάποιος να σου φωνάξει, να σε σπρώξει, να σου πατήσει τον κάλο του στο αριστερό σου πόδι.
Το σύνδρομο του Βαρδάρη μεταμορφώνει την αθώα γλυκά γιαγιάκα σε μιανασμένο όργανο του σατανά, την βλέπεις να ανοίγει τα δαιμονικά φτερά της και νιώθεις την ατμόσφαιρα να σκοτεινιάζει.
Το σύνδρομο του Βαρδάρη μεταμορφώνει τον παππούλη σε Νάζγκουλ και ακούς την κραυγή του, αυτή την φρικιαστική ιαχή να κάνει τα κόκαλα σου να τρίζουν από τον φόβο.
Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το σύνδρομο επηρεάζει όλες τις γενιές και ότι αναπόφευκτα θα επηρεάσει και εσένα φίλε αναγνώστη.
Εσύ που διαβάζεις αυτή την ανάρτηση και δεν μένεις δυτικά, ή εσύ που δεν μένεις στη Θεσσαλονίκη, μη γελάς. Αυτό το σύνδρομο υπάρχει παντού και θα σε χτυπήσει.
Είτε στην στάση στο Βαρδάρη, είτε στην στάση Κορνάρου στο Ηράκλειο, είτε στη στάση Ομόνοια του μετρό ή του ηλεκτρικού.
Ξέρεις πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάω, το έχεις βιώσει αυτό το συναίσθημα.
Η παρούσα ανάρτηση θα αποτελέσει την έναρξη μιας νέας κατηγορίας σε αυτό το Βλογκ, η λεγόμενη "Τα σύνδρομα".
21 σχόλια:
Χαχαχα! Τρελή περιγραφή και εικονογράφηση!
Να'στε καλά για το γέλιο!
Μπορεί να μη μένω Θεσσαλονίκη αλλά ξέρω τι εννοείς. Το χω ζήσει στον Πειραιά, στη στάση έξω από το Πανεπιστήμιο (με έχουν πατήσει ουκ ολίγες φορές) και στο μετρό στη στάση Αττική, Ομόνοια και γενικά στις στάσεις που διασταρώνονται οι γραμμές. Το χω ζήσει και στην Ιαπωνία, στις στάσεις Shibuya και Harajuku του Τόκιο. Εκεί είναι 10 φορές χειρότερα. Κινδυνεύεις και από ασφυξία συν τα άλλα προβλήματα! Α! Και μιας και δεν υπάρχει όνομα για το Σύνδρομο, να το κατοχυρώσεις! Μπορείς να του δώσεις και το όνομα σου μπας και κονομήσεις τπτ!
Σου κλέβω την εικόνα του καβαλάρη γιατί είναι υπερ-cool!!
Φαντάσου που κάθε μέρα γυρνάω με το 10άρι τί γίνεται... Ελπίζω να μη κρατήσει πολύ αυτό το μαρτύριο γιατί θα τη φάμε ούτως ή άλλως τα χρόνια που θα διαρκέσουν τα έργα...
Μια βδομάδα τό' ζησα όλη κι όλη και δεν θα ξαναπάρω. Νοικιάζω αμάξι όποτε ανέβω.
Και το βλογκ το αγάπησα τώρα που είδα κι ενα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση. ''Τους σεβόμαστε όλους εκτός από τους Τούρκους'' Χα χΑ. Αρχίζω να σας ερωτεύομαι!
απαίδευτη ελληνική μαλάκυνση!!!
kitsos mitso: γι αυτό είμαστε εδώ για να γελάς.
a2a: εσύ τώρα γιατί τα λες αυτά και με στεναχωρείς; Ας ήμουν εγώ στην Ιαπωνία και ας ήμουν και στο slizzy train.
wiseone: το 10ρι τον παίρνει δεν έρχεται ποτέ οταν το χρειάζεσαι.
ωσηε: εχμ... αυτό δεν είναι υπερ σου ξέρεις και τους Τούρκους τους σεβόμαστε αλλά όχι πάντα και ποτέ την 19η Μαίου.
the blue elephant: τώρα αυτό το σχόλιο σου σε πιο πράγμα απευθύνεται;
στην βουβαλοποιηση της ελληνικής αστικής μάζας....!!!
που πας ορέ καρνταςςς!!!!
άμα σου το αναλύσω ημερολογιακά να δεις που δε θα βρεθεί μέρα να τους σέβεσαι!!!
Kαι εγώ το έχω ζήσει λίγο, αλλά καταλαβαίνω τι λες. Υπάρχουν βαθύτερα κοινωνικά αίτια που οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές.
Τι λες ρε μαλακα, το δεκαρι ειναι το μονο σκατολεωφορειο που περναει καθε δεκα βλεφαρισματα!
Πι-Ες, Αη στιλ λοβ γιου, παρ ολο που ΑΚΟΜΑ περιμενω τηλεφωνο για να βρεθουμε
Ηράκλειο, στάση "Πλατεια Κορνάρου". Έχεις δίκιο. Άμα ε σηκωθούν όλοι απο τη προηγούμενη στάση όρθιοι μέσα στο λεωφορείο, που για να διανύσει την πόσταση το λεωφορείο στο Ηράκλειο χρειάζεται κατά μέσο όρο 5 λεπτά λογω κίνησης, θα πάθουνε τπτ.
Υπάρχουν βέβαια και μερικοί που βγαίνουν πάντα τελευταίοι και άνετοι...
Άιντε γεια μας!
Περιγραφικοτατο.Τοσο πολυ που οχι απλα γελασα αλλα ακομα γελαω...
Γιατι ομως...*αναρωτιεται...*
δεν ανεφερες και την σεξουαλικη πλευρα του πραγματος???
Εκει που ο παππους μεταμορφωνεται σε σαρδαναπαλο σατυρο που απλωνει χερακι και χουφτωνει τα μπουτακια των κοριτσιων??Η την γιαγια που με σεξουαλικες κινησεις του σαγονιου *λογω Αλτσχαιμερ* πεταει πεοθηλαστικα μηνυματα στα καρντασια???εεεε???
Εριζαμπετσου...για να επιμεληθεις επι τουτου.Ουτε μια σεξουαλικη αναφορα???Ντροπη σας Αθλιες Κορες του σεξ.Δωστε στο λαο αυτο που απαιτει!!!!
ΥΓ Μια φορα το εχω παθει στην γραμμη 2 του Μετρο και βασικα δεν με χαλασε.Απλα εψαχνα να βρω ποιος βρωμοπουστας μου επιανε το κωλο.
To viosa....Ix
sia+meza: συμφωνώ ότι το κάνει αλλά οχι οταν το χρειάζεσαι.
a8litoites: χαίρομαι που συμφωνείς.
ωστόσο διαφωνώ ότι κάνει 5 λεπτά ανάμεσα στις στάσεις το λεωφορέιο αφού έχει τρελή κίνηση το ηράκειο και ειδικά η 62 μαρτύρων.
homospaiens: αυτό είναι άλλο σύνδρομο
θα αναφερθεί κάποια άλλη στιγμή.
fingo: και το βιώνεις κάθε μέρα.
Μα πως ημουν σιγουρη πως ειχα αφησει σχολιο εδω????Θα το σκεφτομουνα στον πυρετο μου...
Στους μενοντες ανατολικα αυτο λεγεται συνδρομο Αριστοτελους νομιζω...Ασε που τον τελευταιο καιρο με την καθοδηγηση της φωνης "επομενη σταση" εχω το απολυτο χασιμο στο λεωφορειο. Μηπως να παρουμε ενα ελικοπτερακι να βολευομαστε?
φιλακια κοριτσακια μου
pros ti h eikonografish ? gia kaluterh empedosh? luckily for me meno arketa makria kai ushxa(akoma kai sta leoforia) :):)
Για να μπορέσεις να επιβιώσεις και κυρίως να συνηθίσεις το εν λόγω σύνδρομο πρέπει να λάβεις ειδική εκμάθηση σε ερημικό βουνό από μεγάλο δάσκαλο Σαολίν! Περιμένω με αγωνία ανάλυση του επόμενου συνδρόμου
καλέ ποιος έχει γενέθλια? καλέ τι σύμπτωση.
Το συνδρομο Αριστοτελους το έζησα. Το σύνδρομο Βαρδάρη ομολογώ πως δεν το ξέρα. Αν κατέβω ξανά προς Σαλονίκη θα την αναζητήσω αυτήν την εμπειρία.
Ελπίζω να δω και την γιαγιάκα που μεταμορφώνεται σε δαίμονα και ανοίγοντας τα φτερά της έρχεται κατα πάνω σου!
Εδώ κάτω στην Αθήνα πρέπει να αντιμετωπίσω συχνά-πυκνά το φαινόμενο της στάσης Ευαγγελισμού με το θρυλικό 608... Απόβαση στην Νορμανδία θυμίζει η κατάσταση.
η κίνηση σε ελληνική πόλη απαιτεί τη χρήση μηχανής ανεξαρτήτου κυβικών, παπί-scooter-cross, ότι να 'ναι!
δεν αντέχεται οτιδήποτε άλλο!
ωραίο post!
Δημοσίευση σχολίου