Sit alone in the glorious darkness
Embrace the illuminating shadows
Kiss the brilliant light of gloom
Breathe the night wind carrying in
All you ve ever feared or dreamed
The sent of lilies and jasmin
Of roses old dying away
Listen to the screaming whisper of your mind
The fading beating of your heart
The tears of pearls you cry
Are valued by you alone
They will be returned when you die
...Ανήκει σε μια πιο σκοτεινή περίοδο της ζωής μου και είναι προφανέστατα άσχετο με το γενικότερο ύφος του blog αλλά πρώτον η ζωή μας κύκλους κάνει και δεύτερον αυτό το blog είναι ό,τι να ναι και χαίρεται γι αυτό...
3 σχόλια:
Με το πρώτο θα συμφωνήσω. Με το δεύτερο, όχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά θα χειροκροτήσω! Το "ό,τι να'ναι" είναι φιλοσοφία και μια διέξοδος από τους κύκλους της ζωής.
Φιλιά ;-)
http://dealsend.blogspot.com/2007/04/proust.html
Θα έχω την τιμή;
Ωραίο ποστ και όχι όσο άθλιο θα περήμενα :)
Δημοσίευση σχολίου