Να ξεκαθαρίσουμε κάτι πριν γίνει πολύ βρωμερό το θέμα.ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ!!!Δεν υπάρχει λόγος να τρως αν το φαγητό δεν έχει περίσσεια κρεμμυδιού.Το Κρόμμυον το Βρώμιον ήταν δημοφιλές και στους ενδόξους ημών αρχαίους προγόνους.Οι οποίοι μετά μασούσαν κλωναράκια μαϊντανού γιατί δεν είχανε trident.Επίσης μασούσαν και φύλλα δάφνης για να μαστουρώνουν αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία(Πυθία ιερή δούλα rulz!!!).
Κρεμμύδι μου,κρεμμύδι μου με τα πολλά σου φύλλα
Πόσους βολβούς σου άραγε να σου χω φάει η σκύλα?
Η γεύση σου η βρωμερή κι η κοσμική σου μπόχα
Αν και σε έφαγα εχτές στο στόμα μου είν ακόμα
Πλάι στο κοψιδάκι μου με λίγο τζατζικάκι
Σε γεύομαι κι αδύνατον να βρω ένα γκομενάκι
Σ αισθάνομαι σαν ρεύομαι στην κάθε αναπνοή μου
Κι η βρώμα σου αδυσώπητα στοιχειώνει το κορμί μου
Είσαι όμως ασύμφορο μικρό μου κρεμμυδάκι
Τσιχλίτσα δεν σε απωθεί,μονάχα κλωναράκι
Είναι γνωστό από π.Χ του μαϊντανού ο κλώνος
Πως κάνει πέρα την οσμή για λίγο πάλι όμως
Όπου και όταν σε θωρώ το μάτι μου γυαλίζει
Και η κοινωνική ζωή μου ΓΑΜΙΕΤΑΙ...
Να σημειωθεί ότι το παραπάνω ποίημα δεν θα μπορούσε να πραγματωθεί αν δεν υπήρχε η γενναιόδωρη προσφορά της Μαρίας που με την καφρίλα της και τις απεριόριστες ικανότητες στην ομοιοκαταληξία έδειξε το δρόμο.Μαρία είσαι κι εσύ Ιερή Δούλα και άξια άθλια κόρη.
