Τα 90s μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές

Η δεκαετία του 90, ή καλύτερα τα 90s, ήταν μια πολύ περίεργη δεκαετία. Την προηγούμενη δεκαετία είδαμε τη γέννηση της ποπ κουλτούρας, στα 90ς πλέον κολυμπούσαμε μέσα της. Ήταν μια φωτεινή περίοδος αλλά και ταυτόχρονα σκοτεινή. Ζούσαμε χρωματιστοί στο φως αλλά δίπλα μας σερνόντουσαν τα πλάσματα της σκιάς. Είχαμε ποπ χρωματιστή μουσική αλλά εκεί γεννήθηκε και η grunge. Η Eurodance ακουγόταν δίπλα στη Τέκνο και η ντίσκο έδωσε τη θέση της στη house.

Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω τη δεκαετία όπως την αξίζει, ωστόσο μπορώ να σας δώσω μία μικρή γεύση μέσα από τις σειρές που συνόδεψαν την εφηβεία μου κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίες και εκεί ένας παρατηρητής μπορεί να καταλάβει πως το φως του ουρανίου τόξου συνοδευόταν από το σκοτάδι.  

1. Saved By the Bell ή αλλιώς "Πριν χτυπήσει το κουδούνι" 1989 - 1993. Μία σειρά όπου εκεί η δεκαετία του 90 παρουσιάζεται ως ροζ βανίλια. Χρώματα παντού, ευτυχισμένοι έφηβοι χωρίς προβλήματα. Ο Ζακ, η Κέλη, η Λίζα και οι φίλοι τους, περνούσαν τον καιρό τους μέσα στο μικρό τάπερ για στούντιο που τους έβαλαν να πηγαίνουν σχολείο. Μια σειρά που ζούσε στον χρωματιστό κόσμο της δεκαετίας και όλα ήταν χαρούμενα ... ωστόσο τα 90ς προχωρούσαν και η σειρά άρχισε να χάνει έδαφος καθώς απέτυχε να προσαρμοστεί στις ανάγκες των τηλεθεατών, παρόλο που οι ίδιοι παραγωγοί έκαναν το ...

2. ... Χτυποκάρδια στο Beverly Hills 1990 -2000.  Εδώ είδαμε και μάθαμε τη ζωή των πλουσίων παιδιών της Αμερικής. Όσο οι πρωταγωνιστές μεγάλωναν, δυσκολεύαν και οι περιπέτειες τους. Νεαρά πλούσια παιδιά, με πρόσβαση σε ναρκωτικά, σε πολυτέλειες, τα έζησαν όλα. Εκείνη η Κέλη πέρασε από φωτιές, ναρκωτικά, αιρέσεις και βουλιμία.  Σε κάθε κύκλο είχε και από ένα πρόβλημα αλλά πάντα έβγαινε νικήτρια. Από την άλλη μεριά, είχαμε τον Ντίλαν να μπλέκει με ναρκωτικά, με έμπορους και να εξαφανίζεται και να δείχνει πόσο εύκολο και καθημερινό είναι να χάνεις τα πάντα από τη μία στιγμή στην άλλη. Η σειρά έβλεπε τη σκοτεινή πλευρά της δεκαετίας από τον πολυτελή εξώστη των λόφων της Καλιφόρνιας, κάτι που δεν έκανε η επόμενη σειρά.

3. Χτυποκάρδια στο γυμνάσιο Ντεγκράσι.. 1987 - 1991. Η πιο ιστορική τηλεοπτική σειρά της Ελληνικής τηλεόρασης ήρθε από τον Καναδα. Στην αρχή ήταν μια ομάδα παιδιών κάτω των 10 ετών, που έμεναν σε ένα δρόμο που λεγόταν Ντεγκράσι. "τα παιδιά της γειτονιάς Ντεγκράσι" όμως μεγάλωσαν και οι κάμερες τους ακολούθησαν στη σειρά "Γυμνάσιο Ντεγκράσι" (Degrassi Junior High) και  η ιστορία ολοκληρώθηκε στη σειρά Degrassi High. Ό,τι χρειαζόταν να ξέρει ένας έφηβος στη δεκαετία του 90 τα έμαθε εδώ. Πολλοί πρωταγωνιστές πολλά προβλήματα. Μεγάλωσα παράλληλα μ'αυτά τα παιδιά. Εδώ έμαθα για το πρώτο φιλί, για το σεξ, για την εγκυμοσύνη στην εφηβεία. Εδώ είδα το αληθινό πρόσωπο των ναρκωτικών, τα πρώτα προβλήματα κατάθλιψης. Είδαμε χαρακτήρες να εξελίσσονται, την ακμή και την παρακμή της εφηβείας.  Βλέπαμε το πως σκεφτόταν ένα παιδί που έμαθε ότι είναι υιοθετημένο, πως ήταν η ζωή για μία Ελληνίδα που μεγάλωνε ως παιδί  μεταναστών και η παράλληλη σύγκριση της εμπειρίας της με την δεύτερη Ελληνίδα του σχολείου. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα Έλληνες της ηλικίας μου σε τηλεοπτικό σήριαλ του εξωτερικού. Που να φανταζόμουν πως στην άλλη άκρη της γης, με περίμενε μία έκπληξη.

4. Heartbreak High 1994 - 1999 ήρθε για λίγο αλλά έμεινε στην ιστορία. Ήταν η πρώτη ξένη σειρά που είδαμε με πρωταγωνιστές μια Ελληνική οικογένεια της Αυστραλίας. Η σειρά ξεκίνησε στο φως όπως κάθε σειρά των 90s, πρωταγωνιστής ένας Ελληνικής καταγωγής έφηβος και οι περιπέτειες του σε σχολείο στην Αυστραλία. Λίγα επεισόδια, δυνατά επεισόδια. Είδαμε χωρισμούς, θανάτους, διαλυμένες οικογένειες και φυσικά μια διαφορετική εικόνα από την πολύχρωμη εμπειρία που μας χάρισαν οι προηγούμενες σειρές. Εδώ μέσα σε λίγο διάστημα ο πρωταγωνιστής χάνει τη μητέρα του, τη σχέση του και πριν το καταλάβει όλα έγιναν πάνω κάτω. Ήταν πιο grunge σειρά από τις προηγούμενες και ποτέ δεν έμαθα αν ήταν υπερβολική ή όχι. Όμως αυτή η σειρά μας χάρισε στιγμές Ελληνικής υπερηφάνειας και φυσικά από εδώ ξεκίνησε το ταξίδι της το κορίτσι με το κουνέλι από το Μάτριξ και ο Alex Dimitriadis. Αλλά ας γυρίσουμε στην Ευρώπη.

5. Hélène et les garçons, η Ελένη και τα αγόρια της, ήταν ότι πιο delusional προβλήθηκε στην Ελληνική τηλεόραση και ήρθε από τη Γαλλία. Αυτή η σειρά λοιπόν ήταν όλα αυτά που νομίζει η σημερινή νεολαία για τη δεκαετία 90. Μια πολύχρωμη εμπειρία μακριά από ναρκωτικά, από αυτοκτονίες τραγουδιστών, rave party και γενικά μια αποτοξινωμένη κατάσταση με μη ρεαλισμό. Ωστόσο μου χάρισε ωραίες στιγμές γι'αυτο και τη βάζω. Επίσης έχω ήδη γράψει αυτό πριν 12 χρόνια.  Τότε μάθαινα Γαλλικά στο σχολείο και ήταν η πρώτη φορά που ειχα κάτι για να κάνω εξάσκηση. Κάτι που δεν χρειάστηκε στην επόμενη σειρά.

6. Βανίλια Σοκολάτα....η πρώτη προσπάθεια της Ελληνικής τηλεόρασης να φτιάξει μια σειρά με νεολαία. Πρώτη φορά στην τηλεόραση η Ίνα Λαζοπούλου, ο Γιώργος Χρανιώτης και νομίζω πρώτη του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Δεν την είδα ποτέ, αλλά πέτυχα ένα καλοκαίρι κάτι επαναλήψεις. ήταν μικρή σειρά με τριαντάλεπτα επεισόδια και αφορούσε μια ομάδα φοιτητών σε κάποια σχολή καλών τεχνών. Μάλλον προσπαθούσαν να κάνουν το Ελληνικό fame. Αλλά η μεγάλη ελληνική επιτυχία ήρθε λίγο αργότερα με το Λόγο Τιμής καθώς η δεκαετία ερχόταν στο τέλος της. 

7. Ο πρίγκιπας του Μπελ Αιρ... μία φορά ήταν ένα παιδί από τη Φιλαδέλφεια που έκανε ένα μικρό λάθος, από φόβο πως θα μπλέξει στη σκληρή γειτονιά του γκέτο, η μάνα του τον έστειλε στο θείο του στο Μπελ Αιρ...και ο κόσμος γέμισε χρώματα και η Ελλάδα ξέχασε όσα έμαθε από την οικογένεια του Μπίλ Κόσμπι για τους έγχρωμους Αμερικάνους. Ο πρίγκιπας του Μπελ Αιρ ήταν μια bubbly σειρά που μας έμαθε πως είναι να είσαι μαύρος στην Αμερική, πόσο παράλογος είναι ο κόσμος των πλουσίων αλλά και πόσο σημασία έχει το χρώμα του δέρματος σου. Ευρηματική σάτιρα σε ροζ συννεφάκι και φυσικά ο Will Smith να μας στοιχειώνει για πολλές δεκαετίες.

Προχθές ήρθε η βαφτισιμιά μου στο σπίτι και ήταν ντυμένη όπως εγώ στα 12 και σκέφτηκα ότι όλα αυτά τα παιδιά που αγκαλιάζουν τη μόδα των 90ς δεν έχουν καμία ιδέα για το πόσο γλυκόπικρη ήταν εκείνη η δεκαετία. Πως μέσα στο φως χαθήκαν ψυχές από το σκοτάδι. Η δεκαετία του 90 σίγουρα είχε τη δική της χρωματική παλέτα. Ας κρατήσουμε το φως της.