Μην πυροβολείς το Δικηγόρο σου….Θα το κάνει αυτός από Μόνος του

Η δικηγορία είναι αναντίρρητα ένα επάγγελμα μοναχικό , σκληρό και ανασφαλές, πηγή πολύ μικρότερης ηθικής ικανοποίησης από ό,τι θα περίμενε κανείς , να μην αναφερθούμε στην υλική, γεμάτο στρες και ανταγωνισμό τόσο έντονο που κάνει τη ζούγκλα να μοιάζει με το πάρκο στη γειτονιά σου. Ναι, εκείνο με τα τρία δέντρα και το θάμνο που έχει ξεραθεί.

Για να βάλουμε την έννοια του ανταγωνισμού στο επάγγελμα του δικηγόρου στη σωστή της προοπτική, αρκεί να πούμε πως σε ολόκληρη τη Σουηδία(4.503) οι δικηγόροι είναι περίπου 2.000 λιγότεροι από ό,τι στη Θεσσαλονίκη(6.300). Γενικά στην Ελλάδα είμαστε τόσοι πολλοί οι δικηγόροι (44.000) που αν γινόταν πανευρωπαϊκός δικηγορικός πόλεμος(εξαιρετικά πιθανό σενάριο), είχαμε άνετα την Τσεχία (8.020), τη Ουγγαρία (9.934), τη Σουηδία (4.503), την Ελβετία (8.321) και την Ολλανδία (14.882).ΜΑΖΙ.

Πληθυσμός δικηγόρων ανά χώρα

Ο τεράστιος λοιπόν ανταγωνισμός , όχι μόνο λόγω του υπεράριθμου του πληθυσμού μας, αλλά και της ίδιας της φύσεως του δικηγορικού επαγγέλματος, σε συνδυασμό με τη συνεχή χειροτέρευση της εθνικής οικονομίας , έχει ως αποτέλεσμα η δικηγορία πλέον να είναι ένα επάγγελμα που βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μόνο τη δική μας όμως. Όχι των γύρω μας.

Η μελέτη των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ   έδωσε στο CNN το 2014,  τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία αναφορικά με τις αυτοκτονίες ανά επαγγελματική ομάδα.

Το αποτέλεσμα για τα ποσοστά αυτοκτονίας των δικηγόρων? Σοκαριστικό.

 Ερχόμαστε τέταρτοι όσον αφορά στην πιθανότητα να διαπράξουμε αυτοκτονία, σε σχέση με άλλα επαγγέλματα. Οι μόνοι που μας περνάνε ,κατά την ίδια αμερικανική μελέτη, είναι οι οδοντίατροι , οι φαρμακοποιοί  και οι γιατροί.

Επιπροσθέτως,  η αυτοκτονία είναι η τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου στο επάγγελμα, ενώ συγκριτικά έρχεται δέκατη , ως αιτία θανάτου, στο γενικό πληθυσμό.

Η δικηγορία είναι ο λόγος που ζητάει βοήθεια ο ως άνω συνάδελφος

Μάλιστα, οκτώ Δικηγορικοί Σύλλογοι στις ΗΠΑ, ανησύχησαν τόσο με την άνοδο των ποσοστών αυτοκτονίας των δικηγόρων που στην προσπάθειά τους να θέσουν ένα φρένο σε αυτό ,που φαινόταν να είναι μια επιδημία αυτοκτονίας δικηγόρων, ενσωμάτωσαν στα πλαίσια της διαρκούς νομικής εκπαίδευσης ένα υποχρεωτικό στοιχείο «πνευματικής υγείας» , ενώ εναρκτήριο θέμα του ενιαύσιου συνεδρίου του Δικηγορικού Συλλόγου στο Κεντάκι ήταν οι «Συμπεριφορές που αυξάνουν τον κίνδυνο αυτοκτονίας». Το Κεντάκι έχει αυτή τη στιγμή γύρω στους 7.000 δικηγόρους , με πληθυσμό 4.500.000 κατοίκων. Οπότε η Θεσσαλονίκη κερδίζει και το Κεντάκι!

Εκτός από όλους τους άλλους παράγοντες , οι δικηγόροι είναι πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη, που θεωρείται η πιο πιθανή αιτία αυτοκτονίας , με τους δικηγόρους να είναι 3,6 φορές πιο πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη σε σχέση με μη δικηγόρους.

Το στρες κρύβεται φυσικά πίσω από όλα αυτά. Ένα στρες που πηγάζει από τη θεμελιώδη ανταγωνιστικότητα της δικηγορίας.

 Θα μου πείτε : «Ναι εντάξει , αγχώνεστε κι εσείς, τι να πουν κι  οι γιατροί, τι θα κάνατε αν έπρεπε να χειρουργήσετε κάποιον»; Σε αυτή την προφανή ερώτηση έχω να σας απαντήσω το εξής: Φυσικά και  η ιατρική έχει άγχος. Ωστόσο όταν ένας χειρουργός μπαίνει στο θάλαμο να διενεργήσει την επέμβαση ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΙ ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ!!! Τι θέλω να πω; Είναι όλοι μία ομάδα, με κοινό σκοπό. Στη  δικηγορία η αντιπαλότητα είναι στο επίκεντρο.

Συνάδελφος σκέπτεται κατά πόσο να αυξήσει τα ποσοστά αυτοκτονίας δικηγόρων

Ένας άλλος παράγοντας, τουλάχιστον στην Αμερική , είναι και η κατάχρηση ουσιών, ακόμη και από το στάδιο της Σχολής. Οι εθισμένοι σε ουσίες έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν αυτοκτονία και έρευνες δείχνουν οι Αμερικανοί συνάδελφοι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να  είναι εθισμένοι σε αλκόολ και ναρκωτικά, από το λοιπό πληθυσμό.  Εν προκειμένω, δεν βλέπω κάποια αναλογία με το μέσο Έλληνα συνάδελφο καθώς καλά τα ναρκωτικά και το ποτό αλλά δεν έχουμε αρκετά λεφτά για να εθιστούμε σε αυτά.

 Κάποια επίσης κοινά χαρακτηριστικά προσωπικότητας μεταξύ των δικηγόρων δε φαίνεται να τους βοηθάνε και πολύ: στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους, είναι φιλόδοξοι , τελειομανείς και ανταγωνιστικοί ενώ αυτά δε συνοδεύονται πάντα από την απαραίτητα συναισθηματική ικανότητα ώστε να αντέξει κανείς στις αδυσώπητες, συνεχείς πιέσεις και τις απογοητεύσεις- αναμενόμενες και μη-σε μια καριέρα στην υπηρεσία του Νόμου και της Δικαιοσύνης.

Μια καριέρα στην υπηρεσία της Δικαιοσύνης. Μιας Δικαιοσύνης όμως στην οποία πια δεν πιστεύεις .

Δεν ξέρω αν μας λυπάστε τώρα. Εξάλλου μακριά από μας η προσπάθεια πρόκλησης συμπάθειας στο Πανελλήνιο προς το επάγγελμα του Δικηγόρου. Όχι , μας αρέσει να είμαστε αντιπαθείς, μας ταιριάζει. Αυτό που μπορεί να σας μείνει ωστόσο είναι μια αίσθηση κατανόησης την επόμενη φορά που π.χ δε θα σηκώσουμε το τηλέφωνο , γιατί ίσως σκεφτείτε ότι αυτοκτονήσαμε και δεν θα συνεχίζετε να καλείτε επίμονα για το επόμενο μισάωρο.

Και ναι, τελικά εκείνο το ανέκδοτο για τους δικηγόρους στον πάτο του ωκεανου? Ε ναι, ήταν κυριολεξία. Είχαν αυτοκτονήσει.