Sayonara Mounako

Ο ιερός ναός της Θεάς Καφροδίτης θρηνεί την απώλεια της ανώτατης Ιέρειας Mounako Tsibukara του ναού μας στην Ιαπωνία. Το σώμα της Tsibukara βρέθηκε μαζί με χιλιάδες νεκρούς στις ακτές βοριοανατολικά του Τοκύου. Δυστυχώς αυτή και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες της δεν κατάφεραν να σωθούν απο την καταστροφική μανία του τσουνάμι που χτύπησε τις ακτές τις Ιαπωνίας.

Την Tsibukara τη γνωρίσαμε το 1930 όταν αυτή δούλευε ως πόρνη στη Σανγκάη. Γι αυτήν γράφτηκαν άπειρες ιστορίες και ωδές στις χώρες της Ασίας. Πολύ από εσάς είδατε την ιστορία της να ξετυλίγεται στην ταινία Madam Butterfly, στη ταινία Αντίο Παλακίδα μου, στη ταινία - βιβλίο αναμνήσεις μια Γκέισας καθώς και στη ταινία που την έκανε διάσημη Αυτοκρατορία των Αισθήσεων. Ναι πραγματικά όλες αυτές οι ιστορίες αφορούν αυτήν και όχι διαφορετικά άτομα όπως νομίζατε.

Δυστυχώς η Mounako Tsibukara βρήκε τραγικό θάνατο στη προσπάθεια της να σώσει τους πιστούς του ναού που είχαν έρθει στο ναό για να προσευχηθούν. H κακομοίρα πάντα φωβόταν πως η φύση θα εκδικηθεί το συνεχή βιασμό του περιβάλλοντος στην Ιαπωνία. Ποτέ ομως δεν περιμέναμε ότι κάτι σαν αυτό θα γινόταν. Στους επόμενους αιώνες η μνήμη της Tsibukara θα φέρνει δάκρυα στα μάτια των πιστών.

Πέρα από την πλάκα όμως δεν μπορούμε να συνέλθουμε με αυτό που βιώνουμε αυτές τις ημέρες στην Ιαπωνία. Χαιρόμαστε ωστόσο που ο Δημήτρης, η Σοφία και η Kazuyo είναι καλά στην υγεία τους και που η Θεά δεν μας στέρησε την παρουσία τους Η χώρα αυτή είναι τόσο μακριά αλλά αυτά που βιώνει είναι δίπλα μας. Το ίδιο ισχύει και για την Λιβύη. Μακάρι αυτή η κατάσταση να μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αν και εδώ που τα λέμε εγώ και η Dannossiel δεν μπορούμε να γίνουμε καλύτερες.

Όπου και να βρισκόμαστε παραμένουμε άνθρωπο σε αυτή την σατανική κοινωνία και η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να είμαστε κακοί άνθρωποι και να παραβιάζουμε την ατομικότητα των διπλανών μας. Ωστόσο πολύ από εμάς το ξεχνάμε και όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο τείνουμε να γινόμαστε εκδικητικοί και μικρόψυχοι. Γι αυτός ας δίνουμε τόπο στην οργή και να συνεχίσουμε τη ζωή μας όσο σκατά και αν είναι αυτή με αγάπη, χωρίς διακρίσεις και χαμόγελο.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κλαιγόμαστε για υλικά αγαθά, για την έλειψη σεξ, δουλειών, για το πόσο μας παχαίνει η συνεχή κατανάλωση σοκολάτας και για το πόσο ηλίθια είναι τα άτομα γύρω μας.

Μαλάκα θα μπορούσα να βγάλω λεφτά με αυτό το ποστ. Τελικά είμαι πιο καλή από όσο νόμιζα θα μπορούσα πραγματικά να κάνω δική μου αίρεση .. Πω πω πάω να απολαύσω την ανεπιτήδευτη επικότητα μου.