ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ

Τελικά ήμουν τυχερή όταν


Εκείνες τις αποκριές είδαμε κάτι μπάτσους και τους είπα "ωραία στολή παιδιά".

Παλιά ντυμένη γκοθού από την κόλαση,με κονκάρδες και σταράκια το μόνο που εισέπτρατα από τα παιδιά στα μπλε ήταν λοξά βλέμματα και αϊσταδιάλο.

Ενώ μας κάναν σε διάφορες περιστάσεις σωματικό έλεγχο εγώ φώναζα πως προσβάλλεται η προσωπικότητα και η αξιοπρέπεια μας.

Στις φοιτητικές πορείες φώναζα με τους άλλους φοιτητές "1-2"όταν παρήλαυναν ρυθμικά από δίπλα μας τα ΜΑΤ.


Γιατί εμένα δεν με πυροβόλησαν.

Καλό ταξίδι...