Ας λέγωσεν μια ιστορίαν....

Δεν έχω κάνει πολλά ταξίδια, δεν έχω περπατήσει πολλούς δρόμους, δεν έχω φτάσει σε αυτή την ηλικία που έχεις να πεις πολλά γι' αυτά που έζησες αλλά σου έχω μια μικρή ιστορία από τη ζωή μου. Μια ιστορία που ίσως κάποτε μπορεί να την πω χιλιάδες φορές στα εγγόνια μου...

Της πρώτης μου ζωής το ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στις Βρυξέλλες με μια αποστολή 100 Ποντίων από την Ελλάδα. Στο πλοίο μέσα μαζευτήκαμε στο σαλόνι. Ένα σαλόνι γεμάτο άντρες, οδηγοί κυρίως από φορτηγά, νταλίκες. Σοβαροί, με άγρια χαρακτηριστικά. Με πρόσωπα θαρρείς και τα ταξίδια που έκαναν περνούσαν από πάνω τους. Εκεί κέντρισε την προσοχή μου ένας κύριος, ψηλός, νευρικός κάπως. Πήγαινε πέρα δώθε, μιλούσε με τον έναν έφευγε, μιλούσε με τον άλλον έφευγε.

Οι άλλοι οδηγοί έδειχναν δυσαρεστημένοι με την παρουσία του. Ήταν διαφορετικός από τους άλλους, τα ρούχα του δεν ήταν προσεγμένα, ήμουν σίγουρη πως μύριζε τσιγάρο και αλκοόλ. Όλοι τον απόφευγαν, δεν τον ήθελαν. 

Δίπλα μου άρχισαν να μαζεύονται οι συνταξιδιώτες μου, βγάζει ο Θεόφιλος τον κεμεντζέ και αρχίζει να τον κουρδίζει.  Στο άκουσμα του ήχου της λύρας, ο νευρικός κύριος κοιτάζει προς το μέρος μας, έγειρε το κεφάλι του να δει καλύτερα. Σιώπησε η λύρα και εκείνος έστρεψε το βλέμμα του προς τα κάτω και αποτίναξε την ιδέα πως άκουσε κάτι οικείο. Η λύρα ήχησε και πάλι, τώρα ο Θεόφιλος άρχισε να παίζει το πρώτο τραγούδι. Το βλέμμα του, άγνωστου οδηγού, άνοιξε. Είμαι σίγουρη πως διάβασα την σκέψη του. "Δεν ήταν ιδέα μου" έλεγε εκείνη, σε κάποια γλώσσα που δεν ήξερα.

Σηκώθηκε, οι οδηγοί που τον ήξεραν έστρεψαν το βλέμμα τους προς το μέρος του. Σηκώθηκε, πλησίασε, ήρθε δίπλα μου και με ρώτησε σε βαριά αλλά καθαρά ποντιακά αν μπορούσε να κάτσει δίπλα μου. Έκανα χώρο και του έδωσα την καρέκλα. Κανείς από αυτούς που ταξιδεύαμε μαζί δεν τον πρόσεξε. Άρχισε ο Θεόφιλος να τραγουδάει. 

Ξαφνικά βλέπω τους οδηγούς που μας κοιτούσαν να στρέφονται προς τον άγνωστο δίπλα μου. Πρώτη φορά είδα τόσα ταυτόχρονα σαστισμένα βλέμματα. Ο κύριος με την άγρια όψη μου άρχισε να δακρύζει. Αυτός ο κύριος που δεν τον συμπαθούσε κανένας, που όλοι τον απόφευγαν, αυτός ο κύριος που έμοιαζε σαν να κατέβηκε από βουνό άγριων εγκληματιών, δάκρυζε μπροστά μου. Τα έχασα. Σταμάτησε η λύρα και πλέον όλοι άφωνοι τον κοιτούσαμε. 

Τότε αυτός ξέσπασε και κλαίγοντας μας είπε με σπασμένη τη φωνή και γεμάτα δάκρυα  τα μάτια... "Αδέλφια μου, τόσα χρόνια κάνω αυτό το ταξίδια, έχω γυρίσει όλο τον κόσμο. Πρώτη φορά συναντάω ανθρώπους σαν εσάς"....  Η συγκίνηση ήταν τόσο μεγάλη. Εγώ πρώτη φορά έβλεπα Πόντιο. Αληθινό Πόντιο, έναν Πόντιο που δεν έφυγε ποτέ. Οι άντρες που ταξίδευαν μαζί μας τον προσκάλεσαν κοντά τους, τον αγκάλιασαν σαν χαμένο αδελφό. Σπάραξε η ψυχή μας εκείνο το βράδυ. Γλεντήσαμε και τραγουδήσαμε σαν να γύρισε ο συγγενής μας από την ξενιτιά. Εκείνη τη στιγμή  παύσαμε να είμαστε οτιδήποτε. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν απλά Πόντιοι.

Ας τελειώσω την ιστορία εδώ. Συνοδοιπόροι μου στο ταξίδι εκείνη την ημέρα ήταν ο κύριος Χάρης, ο κύριος Στάθης, ο κύριος Στέφανος, η θεία Βούλα, ο κύριος Μπάμπης, η  κυρία Πόπη και ο κύριος Σταύρος και όλοι οι Πόντιοι που κρύβονται στα βάθη της ψυχής μου και του συλλογικού ασυνείδητου μου. Τους παραπάνω ανθρώπους που ανέφερα ονομαστικά και με δίδαξαν, με φρόντισαν, με αγκάλιασαν και μου ψιθύρισαν τρυφερά να μη χάσω την ελπίδα μου μπορείτε να τους δείτε στη σελίδα της εκπομπής Ορίζοντας και αυτοί είναι ένα μικρό ελάχιστο δείγμα από τη φλόγα που έχει μέσα της η Ποντιακή Ψυχή. Όποια και αν είναι η λέξη που θα χρησιμοποιήσει για να κρύψει την αλήθεια, εμείς θα είμαστε εδώ και θα διδάσκουν ιστορία στα παιδιά μας.

Ταξίδια και άλλα δεινά

Λοιπόν αφού κλείσαμε επιπόλαια τα εισιτήρια για την Κρουαζιέρα με τους Sabaton, κλείσαμε επίσης επιπόλαια τα αεροπορικά εισιτήρια για Στοκχόλμη. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω κανείς δεν περίμενε πως μια εβδομάδα πριν την αναχώρησή μας οι ψυχές μας θα ήταν Μπουρδέλο....

H Dannossiel έχει πάθει νευρικό κλονισμό καθότι δεν προλαβαίνει να τακτοποιήσει τις δουλειές της μέχρι να φύγουμε, εγώ πάλι έχω αγχωθει γιατί δεν έχω κάνει αρκετές πωλήσεις στο τουριστικό γραφείο που δουλεύω  και φοβάμαι πως δεν θα πραγματοποιηθεί η εκδρομή για την οποία έχουμε κλείσει ξενοδοχείο με το γραφείο, ο Jacky ο σκλάβος δράκος που θα ερχόταν μαζί μας είναι άρρωστος και ξερνάει αίμα ενώ από τα αυτιά του βγαίνουν συνέχεια φλόγες και η Κωστούλα αγνοείται....

Απορώ με όλους αυτούς του travel bloggers που είναι ψύχραιμοι και κανονίζουν ταξίδια και περνάν γαμάτα...στο τελευταίο ταξίδι που κάναμε με την Dannossiel μαλώναμε κάθε μέρα, έτρεχε πόδια από τα αίμα μας και ο Backy ο σκλάβος δράκος που είχαμε μαζί μας ψόφησε. Το αεροπλάνο της Ryanair παραλίγο να πέσει ενώ όσο ήμασταν στο Παρίσι έπεσε ένα αεροπλάνο της Germanwings.

Τον Μάρτιο που λέτε πήγαμε Παρίσι, πάλι μέσα στο άγχος εγώ προγραμμάτισα ένα intinerary για όλες τις ημέρες που θα μέναμε εκεί, ως άτομο που δουλεύει στον τουρισμό, απόλυτα οργανωμένο και γεμάτο δραστηριότητες για να περάσουμε όλοι καλά...όχι καργιολάκι η Dannossiel με την Νεκρή Νύφη το γάμησαν όλο και ο καημένος ο Backy όπως σας είπα ψόφησε από την κούραση. Την τελευταία μέρα χάσαμε το κωλολεωφορείο που πάει τους ταξιδιώτες από το Παρίσι στου διαόλου τη Μάνα που πετάει η Bryanair.

Σαν μην έφταναν όλα αυτα, η Dannossiel μου έσπασε τα νεύρα και εγώ τα δικά της, μαλώναμε σαν μαύρες του Μπρονξ μπροστά από κάτι άραβες στη Βαστίλη. Οι οποίοι σε δευτερόλεπτα έσκαψαν ένα λάκκο, τον γέμισαν λάσπες και μας πέταξαν μέσα. Η Νεκρή νύφη, πήδηξε μέσα στο λάκκο και  προσπαθούσε να μας ηρεμήσει και ο Backy έκλαιγε σε μια γωνία πεινασμένος. Οι περαστικοί μας κοιτούσαν σαν να ήμασταν τρελές αλκοολικές που μαλώναμε για τα μάτια του Backy.

5 λεπτά αργότερα, τρώγαμε Ελληνικό Γυρο, το μοναδικό πράγμα που μπορούσαμε να φάμε με λίγα χρήματα, και σαν να μη συνέβει τίποτα και περάσαμε την τελευταία μέρα μας χώρια με εμένα να τριγυρνάω μόνη μου στο Μπουμπουντου και την Dannossiel να κηδεύει τον Backy στον τάφο του Ναπολέοντα. Η Νεκρή νύφη εκείνη την ημέρα έφυγε οργισμένη και έκανε τουλάχιστον 2 εβδομάδες εντατικής ψυχοθεραπείας για να ξεπεράσει το πόσο κακή επιλογή ήταν το να περάσει τα γενέθλια της μαζί μου και με την Dannossiel.

Ναι θα έχουμε πάντα το Παρίσι να μας θυμίζει πως όσο και αν αγαπάω την μικρή μου ξαδέλφη είναι καλύτερο να μη ταξιδεύω μαζί της...Οπότε ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί έκλεισα αυτό το ταξίδι μαζί της πάλι; Αφού ξέρω πάλι μόνη μου θα είμαι στα Μουσεία και εκείνη η καργιόλα θα ανακαλύπτει κατα λάθος τα πιο όμορφα σημεία της πόλης.

 Αυτή τη φορά όμως, δεν κανονίζω πρόγραμμα όπως τότε ....παραιτούμε....θα πάω στα τυπικά αξιοθέατα, θα πάω να φάω dumplings να αγοράσω μαι κωλογαμημένη φιγούρα anime που δεν αγόρασα στο Παρίσι και θα πάω στο μουσείο ασιατικης τέχνης ΜΟΝΗ ΜΟΥ. Τις υπόλοιπες ημέρες θα προσπαθώ να μη πεθάνω από το κρύο καθώς κανένα από τα ρούχα μου δεν είναι αρκετά καλά για πολικές θερμοκρασίες. Βασικά ήθελα να γράψω μια λίστα για το ποιες εφαρμογές να κατεβάσεις πριν φύγεις για ταξίδι αλλά θα σας αφήσω να αρκεστείτε με το παρελθοντικό μας ποστ για το "τι να πάρεις μαζί σου σε ένα ταξίδι. "

Σε  εσάς τους μαλάκες που ονομάζεστε travel bloggers σας χαρίζω ένα χρυσό κωλοδάχτυλο στον πάτο σας, γιατί είστε υποκριτές και δεν γράφετε ποτέ την αλήθεια. Δηλαδή πως σας έπιασε χέσιμο όταν φάγατε στο εστιατόριο που μας προτείνετε, πως το αεροπλάνο της Bryanair ήταν ιπτάμενο φέρετρο και πως περάσατε καλά, όταν πολύ καλά ξέρουμε ότι στο ταξίδι η γκόμενα σας πηδήχτηκε με όλο την Βασιλική Φρουρά του Μπακιχαμ. Πως επειδή δεν μπορέσατε να πάρετε αφρό στην χειραποσκευή το μαλλί σας έγινε κετσές από την υγρασία και από την μη ύπαρξη προϊόντων ανάλογων όπως στη χώρα σας  και πως λόγο του σάπιου καιρού μείνατε κλειδωμένοι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σας...γιατί αν περνούσατε πραγματικά καλά δεν θα είχατε χρόνο να κάνετε post ενώ ταξιδεύετε.

Αν δεν κάνω σεξ σε ένα πλοίο γεμάτο καυλωμένους μεταλάδες θα γυρίσω λεσβία σας το λέω. Μα τι μαλακίες λέω πάλι με περίοδο ταξιδεύω γαμωτηντυχημου. Θα έπινα αλκοολ αλλά ο γιατρός μου το έχει απαγορεύσει.

Βρώμικοι άντρες

Όχι.Δεν το εννοούμε μεταφορικά.Το λέμε απολύτως ρεαλιστικά.Μιλάμε για εκείνους τους άντρες που όσο πιο βρώμικοι είναι ή γίνονται μας αρέσουν ακόμη πιο πολύ.

Όχι.Προφανώς και δε μιλάμε για real life.Real life να πλένεστε φίλοι άντρες αναγνώστες.Κάθε μέρα και το καλοκαίρι περισσότερες φορές τη μέρα.

Μιλάμε φυσικά για τη στημένη,την επιτηδευμένη βρωμιά του Hollywood που μυρίζει ροδόνερο και λεβάντα και θα την έβαζες να κάτσει στο λευκό καναπέ του σπιτιού σου, μαζί μ αυτόν που την κουβαλάει.

Αναφερόμαστε σε εκείνο το άγγιγμα λάσπης που τυχαία πέφτει κάτω από τα ζυγωματικά του μέχρι πρότινος όμορφου πρωταγωνιστή και ξαφνικά οι γωνίες του προσώπου του γίνονται τόσο κοφτερές που σου ματώνουν την καρδιά και ως δια μαγείας τον μεταμορφώνει σε Θεό.

Έναν Θεό όμως της Παλαιάς Διαθήκης.Γεμάτο οργή, εκδίκηση και μίσος για όλη την ανθρωπότητα. Όλη εκτός από σένα.Που σ αγαπάει παράλογα και θα σκότωνε για σένα καβάλα στο άλογό του κραδαίνοντας το σπαθί του. 

Βλέπω ότι δυσκολεύεστε να καταλάβετε τι εννοούμε.

Παρακάτω θα βρείτε μερικές αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες ώστε να διαφωτιστείτε.

1.Aragorn

Πείτε μου ειλικρινά.Εσείς με ποιον από τους δύο θα πηγαίνατε?Με το φλώρο δίδυμο αδερφό του Vigo?Η ούτε καν με τον Vigo αλλά με το χαρακτήρα που υποδυόταν στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών?

Εύκολο.Εκτός αν λέτε ψέμματα.Και δείτε τον τώρα στο τέλος της τριλογίας, χωρίς ούτε ένα, μπάνιο να χει μεσολαβήσει μεταξύ των 32 μαχών στις οποίες συμμετείχε νικηφόρα.

Ακριβώς.

2.Alexander Dreymon 

Μιλάμε προφανώς για έναν εξαιρετικά όμορφο νεαρό άντρα που όλα τα κοριτσάκια στο αμερικάνικο λύκειο θα ήθελαν να τις συνοδέψει στο prom. Ναι, είναι αναντίρρητα πανέμορφος.Εκνευριστικά ίσως.Αλλά είναι σεχσιε?

ΟΧΙ

Σαν Uhtred όμως γιος του Uhtred?Σάξονα γιο ενός Σάξονα ευγενή?Που τον μεγάλωσαν οι Βίκινγκς που σκότωσαν τον πατέρα του τον Uhtred?Και ευθύνονται γι αυτό το αποτέλεσμα?

ΝΑΙ

3.Gerard Butler

Άδικο θα μου πείτε.Θα πηγαίνατε έτσι κι αλλιώς με τον Gerard Butler.Σε όλες τις εκδοχές.Ακόμη και σ αυτήν πάνω,του serial killer με το νοσοκομί πουκάμισο.

Συμφωνώ απόλυτα.

Αλλά δείτε τον σαν Λεωνίδα.

Ναι βασιλιά μου.Πρόσταξέ με.

Και στον προσωπικά αγαπημένο μου ρόλο που μ έχει στοιχειώσει από την τρίτη γυμνασίου.

Σας δίνω ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ ΤΟΝ ΟΥΝΟ

Aκόμα και πορτοκαλί και με χάλια περούκα πάλι είναι πιο ωραίος βρώμικος.

4.Manu Benett

Ένας τραγουδιστής στις Μούσες προερχόμενος από τον καταυλισμό του Δενδροποτάμου.

Ή μήπως όχι?

Εδώ λίγες μέρες χωρίς μπάνιο αργότερα, ως Crixus 

Ή μήπως μετά από ένα χρόνο απλυσιάς, ως Azog 

Νομίζω καταλάβατε τι εννοούμε.Και για να σας ξανακάνουμε άντρες:

Περιμένουμε την τοποθέτησή σας επί του καυτού αυτού και βρώμικου ζητήματος.

Υ.Γ : Do not try this at home αν δεν παίζεις σε ταινία.